Οινικές Ανακαλύψεις: Tα κρασιά του οινοποιείου Σύφλογο

Του Γιάννη Καρακάση MW

''Σύφλογο'' σημαίνει ''εκεί που σμίγουν όλες οι φλόγες'', ''φλογερό πάθος'', ''έξαψη''. Και είναι αυτό ακριβώς που εκφράζουν τα κρασιά του ομώνυμου οινοποιείου στη Λευκάδα. Μαζί με αυθεντικότητα αλλά και τιμιότητα. Αυθεντικότητα γιατί οι ποικιλίες είναι κυρίως σπάνιες αυτόχθονες λευκαδίτικες. Είναι εξαιρετικά απίθανο να έχετε ακούσει για αυτές όπως η Βαρδέα, το Μαυροπάτρινο και η Χλώρη. Τιμιότητα γιατί τα κρασιά δεν υποκρίνονται ότι είναι κάτι άλλο, είναι φυσικά κρασιά που όμως είναι καθαρά και νόστιμα. Αλληλούια!

Ας τα δούμε ένα ένα δίνοντας credit στον καλό φίλο και κριτή του 50 Great Greek Wines Βόιτσεκ Μπονκόφσκι που μου πρωτοείπε για το οινοποιείο. 

Το Συφλογο ιδρύθηκε το 1994 από τον Διονύση και τη Μαρία Παπανικοπούλου. Η natural σειρά περιλαμβάνει δύο πορτοκαλί κρασιά, ένα ροζέ από  Μαυροπάτρινο, ένα απαλό κόκκινο και ένα δομημένο κόκκινο που ονομάζεται Brousko (και τα δύο κόκκινα από το τοπικό Βερτζαμί). Συνολική παραγωγή 10.000 μπουκαλιών.

Η Χλώρη

Το ελληνικό κρασί είναι γεμάτο εκπλήξεις και γίνονται τόσοι πειραματισμοί. Ένα συνεχές ταξίδι που οδήγησε σε πολλές ανακαλύψεις. Και παρόλο που κάποιος μπορεί να έχει ταξιδέψει πολύ στη χώρα και ίσως να έχει αρχίσει να σκέφτεται ότι «άκουσα τα πάντα για τις υπάρχουσες ποικιλίες», ξαφνικά εμφανίζεται κάτι νέο, όπως η Χλώρη. Ποια  είσαι, Χλώρη; Ακούγεσαι σαν τη Χλόη, κάτι που υποθέτω ότι είναι καλό σημάδι.

Το Σύφλογο κατέχει συνολικά 2.5 στρέμματα αυτής της ποικιλίας μονόκερος. Όλα αυτόριζα. «Όλα ξεκίνησαν ως ένα πείραμα πριν από δύο χρόνια», λέει ο 26χρονος Βασίλης Παπανικόπουλος, ένας χημικός μηχανικός που εξελίχθηκε σε οινοποιό. Η Χλώρη ήταν μια ποικιλία που καλλιεργήθηκε στην ορεινή Λευκάδα σε υψόμετρο 500 μ. Το όνομά του μπορεί να προέρχεται από τις πρασινωπές αποχρώσεις που διατηρεί ακόμη και όταν είναι εντελώς ώριμο. Το οινοποιείο το χρησιμοποιούσε σε χαρμάνια μέχρι το 2019 με την τοπική Βαρδέα, αλλά ο Βασίλης ήθελε να το δοκιμάσει μόνος του για να το καταλάβει καλύτερα. «Ένα πρωί, είπα στον πατέρα μου τον Διονύση, ο οποίος ξεκίνησε το οινοποιείο το 1994, γιατί δεν δοκιμάζουμε τη Χλώρη μόνη της;  Ως πορτοκαλί φυσικό κρασί;»

Το κρασί ζυμώθηκε αργά με γηγενείς ζυμομύκητες για 20-25 ημέρες και μετά από 5 μήνες παλαίωσης εμφιαλώθηκε χωρίς φίλτρο, χωρίς προσθήκη SO2-5 ημέρες επαφής με τα φλούδια. Στο ποτήρι, έχει κεχριμπαρένιο χρώμα και μία γλυκιά μύτη με ανθόμελο, βερίκοκο, και μία νότα φασκόμηλου που ακολουθείται από ελαφρές τανίνες και απαλή οξύτητα. Η ολική οξύτητα είναι περίπου 5,6-5,8 g/lt ενώ το pH είναι 3,72. Μόνο 600 μπουκάλια παρήχθησαν, λιανική στα 16 ευρώ.

To Μαυροπάτρινο

Το Μαυροπάτρινο είναι όπως και η Χλώρη, μία ποικιλία που καλλιεργήθηκε κατά κύριο λόγο στην ορεινή Λευκάδα. Οι παλαιότεροι την αποκαλούν πολλές φορές απλά "Πατρινό", όμως στην πραγματικότητα υπάρχει ακόμη μία λευκή ποικιλία Πατρινό στο νησί λέει ο Διονύσης Παπανικόπουλος οπότε προκειμένου να γίνεται διάκριση προτιμήθηκαν τα ονόματα "Μαυροπάτρινο" και "Ασπροπάτρινο".

Το οινοποιείο καλλιεργεί περίπου 3-4 στρέμματα με αυτόριζα φυτά. Βρίσκεται στο ίδιο, κύριο αμπελώνα τους σε έδαφος πετρώδες και ασβεστολιθικό (500 m υψόμετρο). Δυστυχώς στο νησί δεν υπάρχουν πολλοί αμπελώνες με την ποικιλία αυτή, απ' όσο ξέρω όμως έχουν φυτευθεί τα τελευταία χρόνια κάποιες μικρές εκτάσεις σε ένα άλλο ορεινό χωριό συνεχίζει ο Διονύσης. 

Η οινοποίηση και εδώ είναι natural rosé. Η σοδειά του '20 είχε ολική οξύτητα 5.6g/L και pH 3.79 για όσους τους ενδιαφέρουν τα νούμερα. Γευστικά είναι φρουτώδες στις αποχρώσεις της φράουλας και του ροδιού με απαλή οξύτητα και μία γλύκα που με έκανε να σκεφτώ ότι ήταν ημίξηρο. Ο Διονύσης εξηγεί: ''Το Μαυροπάτρινο είχε υπολειπόμενα σάκχαρα περίπου στα 3.0-3.4 g/L. Πολλές χρονιές κρατάει υπολειπόμενα γιατί οι ζύμες του προφανώς δεν μπορούν εύκολα να ολοκληρώσουν τις ζυμώσεις στο περιβάλλον που δημιουργείται από την υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Παρόλα αυτά δε θέλουμε να επέμβουμε με αλκοολοανθεκτικές ζύμες και το αφήνουμε εκεί που κατορθώνει να φτάσει μόνο του. Έχει κυκλοφορήσει και ημίξηρο στο παρελθόν.''

H Βαρδέα

Η Βαρδέα ανήκει στα ΠΓΕ σταφύλια του λευκαδίτικου νησιού και οινοποιείται και από άλλα οινοποιεία. Το Σύφλογο παράγει κάτι λιγότερο από 2500 φιάλες το χρόνο φυσικού Βαρδέα με ένα skin-contact για 4-5 ημέρες. Βρίσκεται και αυτό ως επί το πλείστον στον ίδιο αμπελώνα με το μεγαλύτερο μέρος των φυτών να έχουν μέση ηλικία τα 30 έτη. Το Βαρδέα του 2019 που δοκίμασα είχε ολική οξύτητα 5.9 g/L και pH 3.6.

Τα βασικά του χαρακτηριστικά ήταν τα εξτρά αρώματα, ένας συνδυασμός γλυκού φρούτου και βοτάνων και η πιο τονισμένη οξύτητα που έδινε μία φρεσκάδα και βοηθούσε υποστηρικτικά στο φρούτο. Φαίνεται ότι έχει δουλευτεί καλύτερα από τη Χλώρη και ότι εδώ είναι λιγότερο πειραματισμός. Πιθανότατα το πιο ολοκληρωμένο κρασί του οινοποιείου. 

Το Βερτζαμί ως Μπρούσκο

Άφησα για το τέλος το Βερτζαμί. Όπως είπα παραπάνω το Σύφλογο παράγει δύο εκδοχές. Το Μπρούσκο είναι μια σύγχρονη εξερεύνηση ενός παραδοσιακού ξηρού και τανικού κόκκινου κρασιού. Άγριες τανίνες αλά «Rocky Balboa» αλλά υπέροχα γλυκά φρούτα για να αντισταθμίσουν την ξηρότητα και την αυστηρότητα της δομής. Παράγεται από το ανελέητο Βερτζαμί που τα έχει όλα σε αφθονία, οξύτητα, χρώμα και τανίνες. 

Τα κρασιά του Σύφλογο είναι σύγχρονες εκδοχές της παράδοσης. Αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να συνεχισθεί η συζήτηση για το ελληνικό κρασί. Μεράκι, πειραματισμός και αυθεντικές προσπάθειες. Τους επικροτώ από την καρδιά μου.

Καλή Κυριακή

Γιάννης