Τα κρασιά της Λαμπρής reloaded

Tου Γιάννη Καρακάση ΜW

Αυτό το Πάσχα δεν θα μιλήσω για Ασύρτικα, Riesling, Chablis και Ρομπόλες που μπορούν να κάνουν σοβαρό παιχνίδι με τη μαγειρίτσα αλλά για την ''καρδιά'' του που δεν είναι άλλη από την ημέρα της Λαμπρής. Και το Πάσχα τρώμε αρνάκι, κατσικάκι και κοκορέτσι όποτε αυτό το άρθρο - full disclosure - δεν είναι καθόλου vegan friendly. Αν και τα κρασιά μπορεί να είναι. 

Βρε Γιάννη, Πάσχα και wine pairings θα μας τρελάνεις; Για να είμαστε ειλικρινείς και πάντα είμαστε, προφανώς και τα περισσότερα κόκκινα θα δουλέψουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Σε αυτό το άρθρο όμως ψάχνουμε τους καλύτερους συνδυασμούς για όσους θέλουν να το πάνε ένα επίπεδο παραπάνω. Για όσους θέλουν κάποιες απαντήσεις (και αιτιολογήσεις) στο τι ταιριάζει καλύτερα.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Τι κρασιά αναζητούμε και γιατί; Κατά βάση ερυθρά κρασιά με μέτριο σώμα, μπόλικες τανίνες και sos όχι με πολύ γλυκό φρούτα αφού δεν τρώμε παϊδάκια με Jack Daniels sauce αλλά πιο δωρικές εκφράσεις. Κρασιά με μεγάλες οξύτητες, savoury χαρακτήρα και λίγα ζωικά.

Ξινόμαυρο, Μούχταρο και Μαυροδάφνη

Από ελληνικές ποικιλίες οι δυο κλασικές ταμάμ επιλογές είναι το Ξινόμαυρο (καμία έκπληξη εδώ δεν σπάσαμε αυγά) αλλά και η μυρωδάτη Μαυροδάφνη ειδικά αν το αρνάκι έχει δενδρολίβανο και άλλα βότανα. Τα κρασιά που δίνουν αυτές οι ποικιλίες είναι φουλ στα γήινα αρώματα με πληθωρικές τανίνες και κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές οξύτητες. Bingo! Το Μαυροτράγανο όπως δηλώνουν οι AC/DC είναι touch too much με τον φρουτώδη και επικό του χαρακτήρα ενώ και το αγαπημένο Αγιωργίτικο μου φαντάζει και αυτό λίγο πιο γλυκό στο στόμα. Εξαιρέσεις σίγουρα θα υπάρχουν. Μία έξυπνη επιλογή μπορεί να αποτελέσει το Μούχταρο που κερδίζει καθημερινά όλο και περισσότερους οινόφιλους αφού έχει καταπληκτική οξύτητα για να παλέψει με το λιπάκι αλλά και έναν απαιτούμενο meaty χαρακτήρα. Ανακαλύψτε το. Ενδιαφέρον θα είχε και μια δομημένη Λημνιώνα που θα έκανε πιο σοφιστικέ το συνδυασμό.

Tα Cabernet του Πάσχα και το ερώτημα του Syrah

Από ξενικές ποικιλίες ψηφίζω Cabernet (Sauvignon & Franc) και πολύ δύσκολα θα πήγαινα σε Syrah αφού τα περισσότερα είναι πολύ ζουμερά και πιο γεμάτα από το χαρακτήρα του πιάτου (είναι δηλαδή Shiraz). Εξαίρεση σε όσα Syrah είναι της σχολής του Ροδανού με τα πιπέρια τους και τις δερματικές νύξεις.  

Ότι και να διαλέξετε όμως μην ξεχάσετε ότι ο ελληνικός αμπελώνας είναι γεμάτος ανακαλύψεις και εκπλήξεις. Τολμήστε να βγείτε από τη ζώνη άνεσής σας και δοκιμάστε. Βάλτε δίπλα και ένα ποτήρι της προκοπής (πληζ όχι το κρασοπότηρο της μπακαλοταβέρνας) και πείτε στην υγειά σας και Αληθώς ο Κύριος. 

Yiannis Karakasis Ερυθρά Κρασιά για το Πάσχα 

Δαλαμάρα Νάουσα

Διαμαντάκος Νάουσα

Νavitas Ξινόμαυρο

Φουντή Κτήμα 

Oenops Xinomavraw

Ζαφειράκη Λημνιώνα Terracotta

Σαμαρτζής Μούχταρο

Μερκούρη Daphne Nera

Petrakopoulos Mavro

Sclavos Monambeles

Georgios Lafazanis Orosimo

Βιβλία Χώρα Οβηλος

Κατσαρός Ερυθρό

Αβέρωφ Rossiu di Munte - Γινιέτς 

Κοκοτός Κτήμα

Χατζημιχάλης Cabernet Franc Οπούς ΙV