Ελληνικά Ροζέ: Υπάρχει ζωή πέρα από την Προβηγκία;
Στο περσινό μου κέιμενο για τα ροζέ κρασιά που μπορείτε να διαβάσετε εδώ σχολίαζα την τάση ομογενοποίησης των ελληνικών ροζέ σε αποχρώσεις φλούδας κρεμμυδιού. Παρακάτω ακολουθούν μερικοί προβληματισμοί ακόμη για το μέλλον του ελληνικού ροζέ κρασιού.
Παίζουν ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο το καλοκαίρι με αυτή την περιοδικότητα προφανώς να συνεισφέρει στην διατήρηση του ενδιαφέροντος. Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής τους είναι περισσότερο η ...μπύρα παρά το λευκό κρασί. Είναι φρουτώδη, ευχάριστα και αρωματικά σε στιλάτες συσκευασίες. Το τι γεύση έχουν παίζει πολύ μικρό ρόλο.
Πόσο διαφορετικά είναι όμως μεταξύ τους; Όχι πολύ θα έλεγα αφού η συνταγή οινοποίησης είναι λίγο πολύ η ίδια, η μεγαλύτερη διαφοροποίηση σε αυτά τα κρασιά είναι οι ίδιες ποικιλίες και το branding. Υπάρχουν ελάχιστοι Έλληνες παραγωγοί που τολμούν να κάνουν κάτι περισσότερο από ένα απλοϊκό πάτα-τράβα και μία πολύ σύντομη εκχύλιση.
Mε αυτό τον τρόπο όμως ποτέ δεν θα διεκδικήσουν δάφνες ποιότητας γιατί πολύ απλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Δεν έχουν δηλαδή την ευκαιρία να αποδείξουν κάτι τέτοιο, εξυπηρετούν απλά την ανάγκη ενός οινικού καλοκαιρινού ποτού που θα ξεδιψάσει και θα πίνεται σαν νεράκι. Μέχρι και ροζέ Μαλαματίνα κυκλοφόρησε πλέον, δεν το ξέρατε αυτό να υποθέσω;
Όμως υπάρχουν τρόποι να διαφοροποιηθούν οινολογικά αλλά και να διεκδικήσουν και υψηλότερες τιμές. Quoting Maggie Harisson από το οινοποιείο Antica Terra ''υπάρχουν 4-5 παραγωγοί στον κόσμο που παράγουν κρασιά ροζέ με τις προθέσεις ενός μεγάλου λευκού ή κόκκινου κρασιού''.
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου είναι ΝΑΙ.
Για να διαβάσετε το κείμενο Πέρα από την Προβηγκία πατήστε στο λινκ.
* Κεντρική φωτό από https://www.affinity-holidays-france.com