Η επιστροφή του Αγιωργίτικου

Tου Γιάννη Καρακάση MW

Έχω υποστηρίξει αρκετές φορές το ότι δεν υπάρχει καλύτερη ή χειρότερη ποικιλία. Είναι το πως την διαχειρίζεται ο αμπελουργός στο αμπέλι και το πως ο παραγωγός την πλάθει στη συνέχεια στο οινοποιείο για να εκφράσει το πολυπόθητο terroir. Με αυτή τη λογική θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν τα παραπάνω έγιναν με τον ενδεδειγμένο τρόπο στη περίπτωση του Αγιωργίτικου. Μια ποικιλία που ενώ έχει ''ακούσει'' πολλά τα τελευταία χρόνια και που έχει έχει υποφέρει από την κακή εικόνα του χύμα, έχει ένα φοβερό δυναμικό να αναδείξει.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν του έχουμε φερθεί όπως του αξίζει. Όλοι μας σε όλο το μήκος και πλάτος της βιομηχανίας. Έχουμε προτάξει το Ξινόμαυρο ως νούμερο ένα που είναι βέβαια σπουδαία ποικιλία με χαρακτήρα και αυθεντικότητα αλλά δεν έχουμε εξαντλήσει όλα αυτά που το Αγιωργίτικο έχει να δώσει. Είναι μια από τις σπάνιες ποικιλίες που διαθέτει όλα της τα στοιχεία σε ισορροπία, αλκοόλ, φρούτο, τανίνες, οξύτητα και χρώμα.

Οι ποιοτικές του δυνατότητές του αποδεικνύονται και στην πράξη. Γράφοντας αυτό το κείμενο από περιέργεια έριξα μια ματιά στη λίστα των 50 Great Greek Wines. Ξινόμαυρο στην πενηντάδα οχτώ και Αγιωργίτικο επτά. Χμ ... πολύ κοντά σε αντίστοιχο αριθμό συμμετοχών. 

Πως όμως θα αναδειχθεί περαιτέρω θα ρωτήσετε. Κάποιοι θα υποστηρίξετε ότι ενδεχομένως η ποικιλία έχει φτάσει σε 'ένα είδους αδιέξοδο.

Πρώτον, τα terroir της Νεμέας δεν έχουν αναδειχθεί. Ακόμα διαβάζω την ειρωνεία σε κάποιες αναρτήσεις για την γευσιγνωσία με τα διάφορα terroir που πραγματοποίησα πριν κάποια χρόνια στο Δημαρχείο της Νεμέας. ''Έλα μωρέ Νεμέα και τερουαρ!' 'Όμως η ποικιλομορφία της περιοχής είναι ίσως και μεγαλύτερη της Νάουσας. Απλά είναι ανεξερεύνητη. Φυσικά αυτό πρέπει να το πιστέψουν πρώτα και οι ίδιοι οι παραγωγοί.

Δεύτερον με την κλωνική επιλογή. Προς το παρόν έχει κυκλοφορήσει ένας υγιής κλώνος του Αγιωργίτικου που ως ποικιλία είναι ιωμένο σε παρά πολύ μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα της συλλογικής έρευνας του φυτωρίου VNB με το IFV. Ο κλώνος ENTAV INRA 1252 έχει ήδη κυκλοφορήσει εμπορικά και έχει πιστοποιηθεί από το Υπουργείο Γεωργίας της Γαλλίας. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι απαλλαγμένο από ασθένειες και ότι ωριμάζει νωρίτερα (περίπου δύο εβδομάδες). Επιπλέον, είναι παραγωγικό, αλλά με 50% υψηλότερη περιεκτικότητα σε ανθοκυανίνες και ζουμερές τανίνες. Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω πειραματική οινοποίηση και αυτό που γεύτηκα ήταν περισσότερο άλλη ποικιλία παρά το Αγιωργίτικο που (νομίζω) ότι ξέρω.

Τρίτον με την πιο δημιουργική αμπελουργική προσέγγιση και την προσεκτική οινοποιητική διαχείριση της ποικιλίας είμαι πεπεισμένος ότι θα δοκιμάσουμε Αγιωργίτικα from another galaxy που λέει και ο φίλος μου Mark Andrew.

Τέταρτον υπάρχει πληθώρα ποιοτικών παραγωγών και μάλιστα δίπλα στην παλιά φρουρά έχει εμφανιστεί και μια νέα που δίνει και άλλο ενθουσιασμό και υψηλή ενέργεια. Και έχουν ήδη εμφανιστεί νέα Αγιωργίτικα πιο ραφιναρισμένα που συνδυάζουν ωριμότητα με λεπτότητα, τη ζουμερή φράουλα και το διακριτικό κόκκινο κεράσι με γήινες νότες και όλα αυτά εκφράζονται με λελογισμένη ή και ανεπαίσθητη χρήση βαρελιού. Φυσικά είναι θέμα στυλ αλλά η δική μου άποψη είναι ότι αυτή είναι η ορθή κατεύθυνση. 

Και πέμπτο για να μην κρυβόμαστε. Η Νεμέα έχει τον άσο στο μανίκι της για την κλιματική αλλαγή που λέγεται ορεινή Νεμέα με υψόμετρο που δεν το περιμένει κανείς ενώ έχει εξαπλωθεί με σπουδαία κρασιά και εκτός ζώνης, ειδικά στην βόρεια Ελλάδα.

Με όλα τα παραπάνω έχω την αίσθηση ότι δεν έχουμε δει ακόμη όλα τα επεισόδια στη σειρά ''Αγιωργίτικο, Νεμέα και εκτός''. Και πριν αρχίσουμε να μιλάμε για Μαυροδάφνη, Μαυροτράγανο, Λημνιώνα και Λιάτικο του οφείλουμε όλοι μας μια ευκαιρία. Γιατί το Αγιωργίτικο διαθέτει και την κρίσιμη μάζα και τον χαρακτήρα για να φτάσει παντού. Και ψηλά.

Καλή Κυριακή

Γιάννης