Μία ευκαιρία για τον Ρητινίτη Οίνο

Tου Γιάννη Καρακάση MW

Μερικές φορές απορώ. Τι έννοια έχει να μιλάμε για παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα όταν κανείς δεν τα στηρίζει; Στην πράξη και όχι στην θεωρία. Υπάρχουν εξαιρετικά ελληνικά βούτυρα με αγαπημένο μου του Ιδρύματος Τοσίτσα αλλά το Λούρπακ κάνει θραύση, υπάρχουν υπέροχα ελληνικά κρέατα (για όσους αρέσκονται σε λίγη πρωτεΐνη) αλλά το black angus Aμερικής, Αργεντικής και λοιπών Αμερικανικών ή Αυστραλέζικων χωρών ζει και βασιλεύει. Υπάρχουν εξαιρετικά ελληνικά κρασιά που ευαγγελιζόμαστε ότι είναι ισάξια με κάποια από τα καλύτερα στον κόσμο (κάτι που κρύβει μία σημαντική δόση αλήθειας) όμως το χειροκρότημα το παίρνει το Bordeaux, η Τοσκάνη, ο Μοζέλας και η Βουργουνδία. Και δικαιολογημένα θα πει κάποιος, ας μην ξεκινήσουμε παραλληλισμούς ελληνικών περιοχών με Τοσκάνη ή Bordeaux, φτάνει πια.

Ακούω τον αντίλογο ότι αρκετά προϊόντα μας είναι δυσεύρετα και όχι πάντα σταθερά σε ποιότητα. Όμως, όμως υπάρχει ένα σημαντικό αλλά. Αν δεν υποστηρίξουμε όπου μπορούμε τα ελληνικά κρασιά και ειδικά την οινική μας παράδοση φοβάμαι ότι αυτή θα χαθεί. Έχουμε λοιπόν το πιο ελληνικό και διάσημο κρασί, τον Ρητινίτη Οίνο και ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για αυτό. Πολύ περισσότερο να το προτείνουμε σε ξένους high end καταναλωτές. Αν όμως σε εστιατόρια ελληνικής κουζίνας ακόμη και στην υψηλότερη τους έκφραση δεν έχουμε μία τουλάχιστον έκφραση Ρητινίτη τότε δεν θα έχουμε μάλλον πουθενά. Και έτσι θα χάνεται μία μοναδική εμπειρία που μπορούμε να δώσουμε στους φιλοξενούμενους μας. Η γαστρονομική ευελιξία της Ρετσίνας είναι ανεπανάληπτη ενώ πλέον κυκλοφορούν New Age Ρητινίτες που είναι υπέροχοι. Στο Ρετσίνα and friends έγραφα ''ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της Ρετσίνας είναι η δυνατότητά της να στέκεται στο τραπέζι συνοδεύοντας ελληνικούς μεζέδες, τάπας και συχνά αντικρουόμενες γεύσεις''. 

Αυτή την ευλεξία και την προσαρμοστικότητά της με ελληνικές γεύσεις και προϊόντα μπορούμε να την αξιοποιήσουμε. Να δώσω ένα παράδειγμα ακόμη και σε περιπτώσεις fine dining μέσα από τα food parings που κάνουμε στο ιστορικό εστιατόριο Selene (του οποίου είμαι υπεύθυνος για το οινικό του πρόγραμμα). Υπάρχει ένα φοβερό μενού από τον Έκτορα Μποτρίνι που πάλλεται στις ελληνικές συχνότητες και που φωνάζει για αυθεντικά οινικά κρασιά. Εκεί ταιριάζουμε το Bonito (παλαμίδα, μους ταραμά, σαντορινιό κατσούνι που βλέπετε στην φωτογραφία) με μία από τις πιο γαστρονομικές και σχετικά ήπιες σε ένταση ρετσινιού Ρετσίνες, τη Ρετσίνα Amphora Nature από το οινοποιείο Τετράμυθος. Ένας συνδυασμός που θεωρώ ότι είναι συγκλονιστικός συνδυάζοντας υψηλή γαστρονομία, παράδοση, κομψότητα και τολμηρότητα σε ίσες δόσεις. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα πάτε σε ένα εστιατόριο μην ντραπείτε να ζητήσετε ένα ποτήρι ποιοτικού Ρητινίτη ειδικά με συνοδεία φαγητού. Θα εκπλαγείτε θετικά!

Αγαπημένες Ρετσίνες να δοκιμάσετε

Νικολού, Botanic

Τετράμυθος, Ρετσίνα και Amphore Nature

Τρουπής, Pitys Ritinitis

Γαία,  Ritinitis Nobilis

Μυλωνάς, Ρετσίνα

Παπαγιαννάκος, Ρετσίνα

Βασιλείου, Ρετσίνα

Άωτον, Ρετσίνα

Κεχρής, Δάκρυ του Πεύκου

Μάρκου, Σχοινόπευκο

Γκίκας, Pine Forest

Γεώργας, Ρετσίνα Traditional

Καλή Κυριακή 

Γιάννης