Μία πρώτη επιστημονική καταγραφή των αρωματικών χαρακτηριστικών του Ασύρτικου, της Μαλαγουζιάς, του Μοσχοφίλερου και του Ροδίτη

Συχνά παραπονιόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε όσο πρέπει τις ελληνικές ποικιλίες ή ότι είμαστε πίσω συγκριτικά με τους Ιταλούς, τους Ισπανούς ή τους Πορτογάλους σε διάφορα οινικά ζητήματα από το αμπέλι έως την προώθηση του κρασιού. Ότι δεν γνωρίζουμε επιστημονικά την τυπικότητα των δικών μας αυτόχθονων ποικιλιών πως δηλαδή εκφράζονται αρωματικά και γευστικά αναλόγως terroir. Λοιπόν υπάρχουν ωραία κυριακάτικα νέα καθότι υπάρχει πλέον η πρώτη δημοσίευση επιστημονικής προσέγγισης για το αρωματικό προφίλ των λευκών ελληνικών και συγκεκριμένα του Ασύρτικου, της Μαλαγουζιάς, του Ροδίτη και του Μοσχοφίλερου. Ο Καθηγητής Οινολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος της έρευνας Γιώργος Κοτσερίδης σχολιάζει ότι είναι μία πρώτη προσπάθεια να ανιχνεύσει τα αρωματικά χαρακτηριστικά των ελληνικών ποικιλιών και θα ακολουθήσει επόμενο στάδιο με ανάλυση σε βάθος ανά ποικιλία. 

Μεθοδολογία

Σύμφωνα με τη δημοσίευση η αξιολόγηση έγινε με τη βοήθεια ενός πάνελ 23 ατόμων (σπουδαστές και προσωπικό του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών) που όλοι τους εκπαιδεύθηκαν μέσα από 21 sessions διάρκειας 45 λεπτών ώστε να μπορούν να λειτουργούν ως όργανο ανάλυσης των αρωμάτων. Σε αυτούς δόθηκε μία λίστα με 28 descriptors (αρώματα) για να επιλέγουν ανά κρασί. Στη δημοσίευση μπορείτε να δείτε την εκπαίδευση ανά session.

Όσον αφορά τα κρασιά δοκιμάσθηκαν συνολικά 17 δείγματα και ακολουθήθηκε στατιστική επεξεργασίας υψηλού επιπέδου με κάθε πάνελ να επιλέγει για κάθε κρασί 6 αρώματα.

Αποτελέσματα

Τα δείγματα του Ροδίτη ( 3 τον αριθμό) χαρακτηρίστηκαν από αρώματα βανίλιας και μπανάνας.

Τα δείγματα του Ασύρτικου ( 3 τον αριθμό) από αρώματα γήινα, ξηροκαρπάτα, μανιταριών καθώς και λεμονιού και μελιού. 

Της Μαλαγουζιάς (4 τον αριθμό) από λεμονιού, γκρέιπφρουτ, λεμονοανθών καθώς και γήινα και μανιταριών ή ανθικά και εσπεριδοειδών. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ τα συμπεράσματα για την ποικιλία μέσα από ένα γεμάτο Masterclass 30 παραδειγμάτων. 

Και του Μοσχοφίλερου (7 τον αριθμό) από αρώματα τριαντάφυλλου, γιασεμιού ή λεμονοανθών ενώ κάποια δείγματα έδειξαν ακόμα και αρώματα γήινα, λεμονιού και μελιού.

Μερικά πρώτα σχόλιά μου που ενδεχομένως θα μπορούσαν να βοηθήσουν τα επόμενα στάδια που η έρευνα θα μπει σε βάθος με περισσότερα δείγματα για κάθε ποικιλία εκτός της υιοθέτησης του ίδιου πρωτοκόλλου οινοποίησης που αναφέρεται στη σελίδα 16:

1. Στην περίπτωση του Ροδίτη θα μπορούσε να γίνει διάκριση σε ορεινό ή μη ή/και στους κλώνους δεδομένου ότι η έκφρασή τους είναι πολύ διαφορετική. 

2. Στην περίπτωση του Ασύρτικου θα μπορούσαν να αναλυθούν τα διαφορετικά terroir (Σαντορίνη, Κεντρική Ελλάδα, Νησιά).

3. Στο πρωτόκολλο οινοποίησης θεωρώ επιβεβλημένο να συμπεριληφθεί η αυτόχθονη ζύμωση για να έχουμε πιο καθαρά τα αρώματα της ποικιλίας χωρίς την βοήθεια εμπορικών ζυμών που μπορούν να επηρεάσουν το τελικό συμπέρασμα για το αρωματικό δυναμικό της ποικιλίας. 

4. Στην καταγραφή των αρωμάτων να αποκλείονται τα τριτογενή αρώματα της εξέλιξης ενός κρασιού πχ μέλι ή και μανιτάρι και να γίνει επικέντρωση σε πρωτογενή και δευτερογενή αρώματα.

Όλη την δημοσίευση που τη θεωρώ ως εξαιρετική αρχή μίας συζήτησης και εις βάθους έρευνας για την καταγραφή των χαρακτηριστικών των ελληνικών ποικιλιών μπορείτε να τη δείτε εδώ.  

Καλή Κυριακή

Γιάννης

H φωτογραφία από τους αμπελώνες ορεινού Ροδίτη του οινοποιείου Τετράμυθος