Οι βαθμολογίες κρασιού και η κλίμακα του…1000!

Οι βαθμολογίες κρασιού και η κλίμακα του…1000!

Όλα όσα σχετίζονται με την βαθμολόγηση των κρασιών ξεκινάνε από τον Robert Parker που κατόρθωσε με απλό και κατανοητό τρόπο, δηλαδή τις βαθμολογίες με άριστα το 100, να επικοινωνήσει στον καταναλωτή την ποιότητα ενός κρασιού παρέχοντας ένα μέτρο σύγκρισης. Επιπρόσθετα με την εκπληκτικές και παθιασμένες περιγραφές του αλλά και με την αντικειμενικότητα  του, αφού δεν δέχτηκε ποτέ διαφημίσεις, κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση του καταναλωτή.

Όμως χωρίς αμφισβήτηση, ενώ προσπάθησε να εκδημοκρατίσει το κρασί, τελικά με τόση δύναμη που είχε συγκεντρώσει στα χέρια του το έκανε πιο δογματικό και εν τέλει ελιτίστικο. Και ακόμα και αν έχει αποχωρήσει έχοντας μοσχοπουλήσει το μερίδιο του, το brand του παραμένει ισχυρό - τουλάχιστον μέχρι την πρόσφατη αποχώρηση του Neil Martin για το Vinous του Antonio Galloni - χωρίς κανείς να εξετάζει ποιοι μιλούν και γράφουν εξ ονόματός του μερικές φορές μάλιστα με έναν άκομψο και ίσως επιπόλαιο τρόπο.

Και είναι επόμενο ως πρωτοπόρος να έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε αυτή την καταιγίδα βαθμολογιών που είναι ανάμεσά μας καθημερινά σε blog, έντυπες ή ηλεκτρονικές εκδόσεις και φυσικά στο Facebook. Γιατί πλέον ‘’ο καθένας’’ έχει την δυνατότητα να πει την γνώμη του και να βάλει αν θέλει και μία βαθμολογία. Δεν το βρίσκω απαραίτητα κακό αυτό εκτός της περίπτωσης κάποιος να βαθμολογεί ο ίδιος τα προϊόντα του. Mου αρέσει να υπάρχει συζήτηση για το κρασί και είναι ωραίο που υπάρχουν πλατφόρμες τύπου Cellar Tracker, Vivino και Delectable.

Aπό την άλλη δεν λέει και κάτι σημαντικό ότι κάποιος αποφάσισε μετά από μερικά σεμινάρια να δημοσιεύει βαθμολογίες, την γνώμη του λέει, αν και θα έπρεπε πάντα να ξεκαθαρίζει ότι είναι στην προσωπική κλίμακα αρεσκείας του. Οι προεκτάσεις πιθανώς να είναι ένα ζήτημα αλλά από μόνο του το βρίσκω αναμενόμενο σε ένα χώρο που για να θεωρηθείς ειδήμων πρέπει να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για την κατάλληλη πιστοποίηση δηλαδή εκπαίδευση, ταξίδια και αγορές κρασιών που θα δοκιμάσεις. Κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ο καθένας.

Τώρα ένα φαινόμενο των καιρών μας που νομίζω αξίζει να συζητήσουμε και φαίνεται πλέον ξεκάθαρα είναι το φούσκωμα των σκορ σαν να έχει πάρει κάποιος μία τρόμπα φουσκώματος ή σαν να έχει γεμίσει το σπίτι του με μπαλόνια με ήλιο όπως στην γνωστή ταινία UP-ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Φανταστείτε τα σκορ σαν ένα μπαλόνι αρχικής διαμέτρου 7 εκατοστών στο μέσο όρο του που πλέον έχει αυξηθεί η διάμετρός του στα 10 εκατοστά. Έτσι το παλιό κάτσε-καλά 90 αντιστοιχεί στο νέο 92-93 ενώ το νέο 90 (που είναι πλέον αδιάφορο για πολλούς καταναλωτές και παραγωγούς) είναι το παλιό 86-87.

Γιατί αυξηθήκαν το σκορ; Πρώτη πιθανή εξήγηση που μπορώ να δώσω, είναι για να σε προσέξουν, κάτι που θεωρώ ότι ισχύει και στις πολύ χαμηλές βαθμολογίες όταν αυτές εκδίδονται ως άρθρο και όχι ως κομμάτι section reviews όπως έχει ας πούμε η Jancis Robinson. Μία δεύτερη εξήγηση είναι για να γίνεις αρεστός στους παραγωγούς με ότι οφέλη μπορεί αυτό να σημαίνει. Και οι δύο είναι απόψεις που είμαι κάθετα ενάντια.

Τι σημαίνει λοιπόν για εμένα ένα 90, ένα 92 ή ένα 95 και ποια είναι η κλίμακα απόδοσης βαθμολογιών που με αντιπροσωπεύει; Μια πολύ ενδιαφέρουσα κλίμακα με την οποία λίγο πολύ συμφωνώ είναι αυτή του περιοδικού Fine Wine:

• 70-74 Disagreeable or faulty wine
• 75-79 Sound but dull or boring wine of no character or appeal
• 80-84 Enjoyable simple and straightforward wine
• 85-88 Good wine but with no outstanding features
• 89-92 Very good wine with some outstanding features
• 93-96 Outstanding wine of great beauty and articulacy
• 97-100 Great wine of spellbinding beauty

Tα αφήνω ακριβώς στα αγγλικά για να μην παραποιηθεί ούτε στο ελάχιστο η περιγραφή της κάθε κατηγορίας. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι μεγάλα σκορ δίδονται εύκολα και για διάφορους λόγους ακόμα και από σοβαρά σάιτ είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι η 100 κλίμακα (δεν συζητώ ότι για χαμηλότερες κλίμακες δεν υπάρχει καμία αξία ύπαρξης και ναι το ξέρω ότι η Jancis βαθμολογεί στα 20 αλλά το θεωρώ ως μεμονωμένη εξαίρεση) είναι σε ελεύθερη πτώση και ότι πλέον είναι τόσο μικρή για να περιγράψει ένα κρασί. Μήπως λοιπόν να περιμένουμε μία κλίμακα στα 1000 για παράδειγμα;

Eδώ σας έχω νέα! Το Wine Lister βαθμολογεί ήδη με μέγιστο το 1000 ανακοινώνοντας τον προηγούμενο μήνα την Jeannie Cho Lee MW ως τέταρτη κριτικό. Τα σκορ συντίθενται από τρεις βασικές κατηγορίες, ποιότητα, brand αλλά και οικονομικά στοιχεία και με τους υπόλοιπους τρεις κριτικούς να είναι η αφρόκρεμα με Jancis Robinson, Antonio Galloni & Bettane - Desseauve. Ο κάθε κριτικός έχει την ίδια βαρύτητα με το Wine Lister να έχει έναν αλγόριθμο που δίνει το τελικό σκορ στα 1000 παρακαλώ!

Πιθανότατα όλο αυτό να είναι το πιο αξιόπιστο σκορ ever αλλά ήδη νιώθω μία νοσταλγία για τις πιο ανέμελες εποχές του παρελθόντος. Τότε που τα πράγματα ήταν λιγότερο πολύπλοκα και περισσότερο αθώα. Και ένα τελευταίο σημείο. Ενώ θεωρώ ότι η βαθμολογία είναι απαραίτητη για να υπάρχει μία αξιολόγηση των κρασιών, δεν είμαι τόσο θετικός στις εκτενείς περιγραφές που μάλλον δεν λένε τίποτα απολύτως ουσιαστικό.

Ίσως σαν τελικό συμπέρασμα να έλεγα, συνεχίζοντας να έχω μια δόση νοσταλγίας, ότι σίγουρα οι αξιόπιστες βαθμολογίες αποτελούν κάποιου είδους οδηγό, αλλά δεν είναι κακό τελικά να διαμορφώνετε και την προσωπική κλίμακα αρεσκείας σας που μάλλον σε προσωπικό επίπεδο ίσως είναι και η πιο σημαντική. 

Αρχική δημοσίευση στην στήλη The Master's Voice του Greece and Grapes.