Ψωμί, κρασί και Chambolle-Musigny

Toυ Γιάννη Καρακάση MW

Καιρό ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο. Και ενώ κάποιος θα το έβλεπε ως μικρή προδοσία έναντι στις ελληνικές ποικιλίες και περιοχές ας είμαστε ειλικρινείς. Τα επίπεδα πολυπλοκότητας που μπορεί να σου προσφέρει μία μεγάλη κόκκινη Βουργουνδία είναι ασύλληπτα. Οι συζητήσεις που μπορεί να προκαλέσουν αυτά τα κρασιά είναι ατελείωτες και απροσδόκητες ξεκινώντας με φιλοσοφική χροιά και συχνά καταλήγοντας στην ηδονιστική διάσταση. Ο Roald Dahl έγραψε κάποια στιγμή ‘’Το να πιεις ένα Romanee-Conti είναι σαν να έχεις ταυτόχρονα οργασμό στο στόμα και στη μύτη’’ (Wine from Another Galaxy). 

Ναι οι κόκκινες Βουργουνδίες φαίνεται ότι έχουν όλες τις απαντήσεις. Τι θέλω να πω; Πολλά κρασιά ειδικά τα Bordeaux ή ακόμη και οι Ροδανοί του Βορρά θέλουν τον χρόνο τους στο κελάρι. Απαιτούν ώρες μετάγγισης, καράφες, υπομονή και υπολογισμούς. Συχνά δείχνουν καλύτερα την επόμενη ημέρα ενώ η πάλη των τανινών με το φρούτο χαρακτηρίζει όλη τους τη ζωή. Οι Βουργουνδίες όμως είναι από τα πιο άμεσα κρασιά. Με ένα ποπ ανοίγεις και βάζεις κατευθείαν στο ποτήρι. Σπάνια με απασχολεί το θέμα της μετάγγισης. Θα έκανα τουλάχιστον ένα μισάωρο αερισμό μόνο στις καλύτερες φιάλες. Πιο πολύ θα με απασχολήσει να έχω ένα μεγάλο ποτήρι παρά όλα τα υπόλοιπα. 

Στο δε αρωματικό φάσμα δεν έχουν ανταγωνιστή. Δεν υπάρχει άλλη ποικιλία που διαθέτει αυτή την εκπληκτική παλέτα που ξεκινάει από τριαντάφυλλα και βιολέτες σε τραγανά κεράσια, εξωτικά μπαχαρικά τύπου κάρδαμο, τρούφα μανιτάρια και βρεγμένα φύλλα. Καμιά φορά με νότες cow shit για την αλητεία. Η σατινένια αίσθηση που χαϊδεύει τη γλώσσα συνεχίζει στους ίδιους ηδονιστικούς ρυθμούς. Η αποθέωση των αρωμάτων και της φινέτσας ξεδιπλώνεται σε ένα ποτήρι κόκκινης Βουργουνδίας. 

Ως ποικιλία είναι ο πιο ολοκληρωμένος εκφραστής, ο συνδετικός κρίκος, ο συνθέτης του εδάφους και του αμπελοτοπιού. Είναι ο αφηγητής παλιών ιστοριών με ένα απαράμιλλο τρόπο συνδέοντας ιστορικά, τοπογραφικά και κλιματολογικά στοιχεία. Ονόματα όπως Clos de Vougeot, Clos St Jaques, Cros Parantoux, Chambertin, Corton, Vosne-Romanée, La Tâche και La Romanée αποτελούν αιώνια κεφάλαια της Χρυσής Βίβλου του κρασιού. 

Στους δε πολυσυζητημένους γευστικούς συνδυασμούς πάει (σχεδόν) με όλα. Με ψάρι, με κρέας με πουλερικά με κυνήγι, με burgers και με όλες τις αποχρώσεις του street food. Είμαι σίγουρος ότι πάει με ξερό ψωμί, είναι τέτοια η ευελιξία της. 

Η Βουργουνδία είναι ένα εγκεφαλικό κρασί που απευθύνεται τόσο στο νου όσο και στις αισθήσεις ξεκλειδώνοντας συναισθήματα πρωτόγνωρα. Δημιουργώντας συγκινήσεις και μνήμες. Και ως κλασική ντίβα δεν το καταφέρνει κάθε φορά. Συχνά απογοητεύει. Αν δούμε το παράλληλό του στο ποδόσφαιρο θα πήγαινα σε δύο παίχτες που έγραψαν ιστορία. Ο Μαραντόνα έπαιξε πολλά μέτρια παιχνίδια και μερικά μεγαλειώδη, δεν ήταν ο πιο σταθερός παίχτης. Ο Κρόιφ το ίδιο. Οι μεγάλες τους στιγμές είναι όμως απλά ανεπανάληπτες.

Ναι οι Βουργουνδίες είναι ακριβές, δεν είναι για όλους ακούγεται μία φωνή. Πρέπει να πας τουλάχιστον στα 150 ευρώ, να έχεις φίλο εκατομμυριούχο για να νιώσεις τα γκάζια και την αδρεναλίνη των υψηλών στροφών. 

Πως αποτιμάται όμως μία εμπειρία; Όταν από χίλια ή δύο χιλιάδες κρασιά θα μείνουν ουσιαστικά και αξέχαστα δύο ή τρία και τα υπόλοιπα θα είναι μιμήσεις, επιστροφές και επαναλήψεις. Μήπως με αυτό το σκεπτικό είναι οι Βουργουνδίες τελικά τα πιο value κρασιά στον κόσμο;

Καλή Κυριακή

Γιάννης

Illustration: Manolis Moumalidis (aka Mouma)