Ένα ακόμα 90 στα 100;

Θα είμαστε οι ΄΄λογιστές΄΄ του κρασιού ή θα μιλάμε για τα κρασιά που μας αρέσουν;

Ένα μεγάλο δίλημμα. Από τη μια είναι ο κόσμος που ζητάει κάτι χειροπιαστό και κατανοητό. Με την κλίμακα του 100 να κάνει αυτό ακριβώς. Το ίδιο ζητούν και οι διανομείς/εισαγωγείς ανά τον κόσμο. Ένα νούμερο από ένα αξιόπιστο κριτικό μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αλλά όλο αυτό που γίνεται είναι λίγο χαζό (με τις βαθμολογίες να έχουν πάρει το ασανσέρ), λέει ο Jamie Goode σε ένα σχετικά πρόσφατο του άρθρο του Μαρτίου του 2010. 

Πριν δέκα χρόνια το 90/100 είχε μία αξία. Τώρα υποθέτω ο παραγωγός στο άκουσμά του θα γυρίσει πλευρό ή μπορεί και να χασμουρηθεί από τη βαρεμάρα. Έγραφα το 2017 στο Οι βαθμολογίες κρασιού και η κλίμακα του…1000! ότι ‘’ το παλιό κάτσε-καλά 90 αντιστοιχεί στο νέο 92-93 ενώ το νέο 90 (που είναι πλέον αδιάφορο για πολλούς καταναλωτές και παραγωγούς) είναι το παλιό 86-87’’. Επικαιροποιώντας τώρα, τέσσερα χρόνια μετά θα έλεγα ότι το παλιό 90 είναι το σημερινό 95. Το σημερινό 89, 88, 87, 86 μην πάω πιο χαμηλά θα το θεωρήσει κάποιος προσβολή. Το score inflation ή στα ελληνικά για να μην μας την πει ο Μπαμπινιώτης (και θα έχει δίκιο) το φούσκωμα των σκορ παίρνει και δίνει. 

Ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο εν λόγω φούσκωμα δεν πρέπει να παραλειφθεί. Ποιος παραγωγός θα μοιραστεί μία μέτρια κριτική; Ενώ από την άλλη ένα υψηλό σκορ θα αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Είναι λοιπόν και η ανάγκη για περισσότερο υλικό (content) που σπρώχνει τα νούμερα πιο ψηλά με τη μεγάλη μάζα των κρασιών να κινείται μεταξύ 88 και 93. Από το 94 και πάνω τα πράγματα σοβαρεύουν. Από το 96 και πάνω οφείλουμε να μιλάμε για ένα από τα μεγάλα κρασιά του κόσμου. 

Άλλα ερωτήματα που προκύπτουν αφορούν τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε και πόσο κατανοητή είναι στον καταναλωτή ή το πόσοι τελικά διαβάζουν και την σημείωση εκτός της βαθμολογίας. Υπάρχει δηλαδή χώρος για γευσιγνωστικές σημειώσεις ή είναι μήπως άχρηστες; Τα αφήνω για επόμενα άρθρα.

Στους δε διαγωνισμούς βλέπουμε μετά τα χρυσά μετάλλια να υπάρχουν Great Golds, Double Golds αλά cheeseburger, διαμάντια, πλατίνα και οι υπόλοιποι πολύτιμοι λίθοι να παίρνουν σειρά! Μίλησε κανείς για αμέθυστο, αχάτη ή μήπως κρυπτονίτη; Ακολουθώντας την τάση των φουσκωμένων βαθμολογιών. Όλοι παίρνουν από ένα. Σε αναζήτηση μπορείτε να βρείτε μέχρι και Triple Gold  βραβείο τουλάχιστον. Τετραπλό Χρυσό να πω την αλήθεια φοβήθηκα να ψάξω μήπως πέσει λίγο βαρύ. 

Πέρα από όλα αυτά δεν μπορώ να παραβλέψω το πιο σημαντικό. 'Οτι με ένα νούμερο κρίνεται μία δουλειά ετών μαζί με τις αγωνίες των παραγωγών. Συχνά σε κλάσματα δευτερολέπτων. Αυτό είναι τελικά το κρασί; Ένα νούμερο; Υποτίθεται ότι μιλάμε για την μαγεία που κρύβει και στο τέλος απομένει ένα 88; Δεν έχουμε κλέψει την ψυχή του κάθε κρασιού με αυτό τον τρόπο; Αυτά είναι ερωτήματα που με βασανίζουν τον τελευταίο καιρό και ενώ από τη μία τα Wine Ratings είναι το πιο διαβασμένο κομμάτι του σάιτ μου ψάχνω να βρω κάτι ουσιαστικό να πω σεβόμενος την δουλειά των παραγωγών. Που να έχει ενδεχομένως και ένα δημιουργικό feedback για όποιον θέλει να το δει. 

Ξέρω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο και ίσως αναγκαστώ τελικά να επανέλθω στην κλίμακα του 100 αλλά δεν αξίζει τουλάχιστον την αναζήτηση;

Ποιος χρειάζεται τελικά ένα ακόμα 90 στα 100;

Καλή Κυριακή

Γιάννης