Ο δρόμος για το MW μέρος 5ο: Πως μπορώ να μάθω πραγματικά;

Είναι 7 το πρωί στην Καλιφόρνια μετά από μία εκπληκτική βραδιά στο οινοποιείο Ridge στα βουνά της St Cruz στα πλαίσια ενός επικού ταξιδιού του Ινστιτούτου των Masters of Wine. Τα ταξίδια αυτά, που διοργανώνει πολύ συχνά πλέον το Ινστιτούτο, θεωρούνται ως η καλύτερη ανταμοιβή σε όσους καταφέρνουν να προσθέσουν τα δύο πολύτιμα αρχικά στο όνομά τους αν όχι ένας σοβαρός λόγος από μόνος του για να ξεκινήσει κάποιος το ταξίδι του για την απόκτηση του Master of Wine. 

Το ταξίδι αυτό είναι το δεύτερο που έχω την τύχη να συμμετέχω στην Αμερικανική Ήπειρο μετά το περσινό στους αμπελώνες της Washington και του Oregon. Eίναι μέχρις στιγμής οργανωμένο στην εντέλεια από το Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (California Wines) με πολλούς MW να έχουν εμπλακεί σε θεματικά tastings και καταφέρνοντας να διαχειριστεί και τελικά να ισορροπήσει το χρόνο μεταξύ θεματικών γευσιγνωσιών, δοκιμής κρασιών σε πιο ήρεμους ρυθμούς, σωστές δόσεις φαγητού αλλά και χαλάρωσης. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αν σκεφτεί κανείς ότι στο ταξίδι του Oregon όλα ήταν πολύ πιεσμένα με αποτέλεσμα να νιώθεις μόνιμα κυνηγημένος. 

Με αφορμή την τελευταία παρατήρηση θα ήθελα να πω ότι χρειάζεται χρόνος για να αφομοιωθεί η γνώση  Και πολλές επαναλήψεις που όπως μας λέγανε στο σχολείο είναι η μητέρα της μάθησης. Όμως πως πραγματικά μαθαίνουμε, πως αποκτούμε πραγματική γνώση; Είναι ένα ερώτημα που συχνά μου θέτουν και που σχετίζεται φυσικά και με το δρόμο για το ΜW αλλά και γενικά. 

Η απάντηση είναι απλή. Καθώς βρίσκομαι προχθές στη μέση του πουθενά στην περιοχή Adelaida στο Paso Robles, σε ένα αμπελάκι του οινοποιείου Tablas Creek που θεωρείται πρωτοπόρος στις ποικιλίες του Ροδανού σε συνεργασία με το Chateau de Beaucastel αναρωτιέμαι αυτό ακριβώς. Για μια στιγμή κλείνω τα μάτια και δίνω λίγο χρόνο να αφουγκραστώ το μέρος που βρίσκομαι. Και νιώθω τον καυτό ήλιο να διαπερνά το κορμί μου, αγγίζω τις ασβεστολιθικές πέτρες, γεύομαι ρώγες από την ποικιλία Grenache και συζητάω με τον παραγωγό ρωτώντας γιατί. Δοκιμάζω το κρασί. Ενεργοποιώ όλες μου τις αισθήσεις στο μάξιμουμ, γίνομαι δέκτης όλων αυτών μικρών γνώσεων. Για την πιο ολοκληρωμένη από αυτές.

Και τότε συνειδητοποιώ ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μάθεις. Τα υπόλοιπα όλα είναι απλά μία ή περισσότερες πληροφορίες που ανάλογα με το είδος της μπορεί να ξεχαστεί ή μπορεί και όχι. Αλλά πάντα θα μείνει ως πληροφορία και ποτέ ως βαθιά γνώση. 

Γιάννης

* Η φωτογραφία είναι δική μου από το Tablas Creek (αμπέλι Grenache).