Οινοτουρισμός στην Ελλάδα: Ανέκδοτο ή Πραγματικότητα;

Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Ταξίδια της Καθημερινής 18 Σεπ 2016 (αυτό εδώ είναι λίγο μεγαλύτερο σε έκταση)

Στην Ελλάδα άραγε που βρισκόμαστε; H πρώτη απότομη προσγείωση έρχεται με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο όπου πληκτρολογώντας ‘’οινοτουρισμός στην Ελλάδα’’ εμφανίζονται αποτελέσματα για ‘’οικοτουρισμός στην Ελλάδα’’.

Ευτυχώς η συνέχεια είναι αρκετά ενθαρρυντική αφού πρόσφατα δημιουργήθηκε το οινοτουριστικό νομοθετικό πλαίσιο (Ν.4276/14) το οποίο περιγράφει τις προδιαγραφές, προκειμένου ένα οινοποιείο να χαρακτηρισθεί επισκέψιμο λαμβάνοντας το ανάλογο σήμα. Σύμφωνα με σχετική έρευνα (Αλεμπάκη Μ, Οινοτουρισμός: Ιστορική εξέλιξη, θεωρητικό πλαίσιο και σύγχρονες ερευνητικές τάσεις, Αθήνα 2016) υπάρχουν περίπου 242 επισκέψιμα οινοποιεία αλλά μένει να δούμε πόσα θα καταφέρουν τελικά να πάρουν την επίσημη πιστοποίηση.

Αυτή είναι μία θετική εξέλιξη που οριοθετεί τις απαραίτητες δομές για καλύτερη οργάνωση ώστε να πάει ο ελληνικός οινοτουρισμός ένα σκαλί παραπάνω. Ο ελληνικός οινοτουρισμός που μέχρι στιγμής εκφράζεται κυρίως μέσα από τους λεγόμενους Δρόμους του Κρασιού περιφερειακών ενώσεων, με την Ένωση Βορείου Ελλάδας να είναι ο πρώτος διδάξας από το 1993 (στην πορεία ακολούθησαν και άλλες περιφερειακές ενώσεις) και από το ισχυρό brand της Σαντορίνης να τρέχει σχεδόν από μόνο του.   

Αν όμως ένας wannabe επισκέπτης αναζητά για παράδειγμα πληροφορίες για το που και πως θα κάνει οργανωμένα οινοτουρισμό ψάχνοντας ξενοδοχεία και εστιατόρια, θα πρέπει σε πολύ μεγάλο βαθμό να βγάλει λαγό από το καπέλο. Οργανωτικά και σε θέματα υποδομών λοιπόν υπάρχει μεγάλη ακαμψία κάτι λίγο πολύ αναμενόμενο. Το αποτέλεσμα είναι ο επισκέπτης να εναποθέτει τις ελπίδες του σε ιδιωτικά πρακτορεία που μέχρι στιγμής δρουν επιτυχώς μόνο στη Σαντορίνη. Όπως μου σχολιάζει η Μάριαν Σπίγγος, σύμβουλος οινοτουρισμού, ''η ενημέρωση είναι ελλιπής και κατακερματισμένη''.

Παρά την στασιμότητα υπάρχουν αρκετά οινοποιεία που δείχνουν διατεθειμένα να κάνουν γενναίες κινήσεις επενδύοντας τόσο σε εγκαταστάσεις όσο και στην παροχή οργανωμένων υπηρεσιών. Οι επιλογές σε αυτά ξεκινάνε από ένα απλό πακέτο γευσιγνωσίας και φτάνουν μέχρι και δυνατότητες διαμονής. Μέχρι στιγμής ολοκληρωμένα πακέτα οινοτουρισμού (ξενάγηση, φαγητό, διαμονή) προσφέρουν ελάχιστα οινοποιεία (ανάμεσά τους τα Αβέρωφ, Σεμέλη, Τετράμυθος, Πατεριανάκη, Μπουτάρη στην Κρήτη, Πόρτο Καρράς και La Tour Melas σε τελική φάση).

Το πρώτο Διεθνές Συνέδριο Οινοτουρισμού που θα διεξαχθεί στην Σαντορίνη (http://imic2016.conferences.gr/) δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες. Θα περιμένω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δω την καταγραφή των συμπερασμάτων και προκλήσεων αλλά και τους νέους δρόμους που εύχομαι να χαραχθούν.  

Καθώς λοιπόν μαθαίνουμε να δένουμε τα κορδόνια των αθλητικών μας παπουτσιών για να ξεκινήσουμε τον οινοτουριστικό αγώνα θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά που μπορεί να υπάρξει σοβαρός οινοτουρισμός στην Ελλάδα, πώς να τον οργανώσουμε και να τον αναδείξουμε στοχευμένα και με πρωτοτυπία, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τα κλισέ ότι η τάδε περιοχή είναι το Μπορντώ, η Βουργουνδία ή η Τοσκάνη της Ελλάδας. Πάω στοίχημα ότι όσοι τα λένε αυτά δεν έχουν πάει ποτέ σε καμιά από αυτές τις περιοχές. Εμείς έχουμε τις δικές μας αυθεντικές ομορφιές και σε αυτές οφείλουμε να επικεντρωθούμε, σε αυτές να επενδύσουμε και αυτές να προωθήσουμε.