Όχι ένα ακόμα άρθρο για τα κρασιά της Λαμπρής

Νομίζω ότι όλα λίγο πολύ έχουν γραφτεί. Με τι πάει η μαγειρίτσα, η σεφταλιά, το κοκορέτσι και το αρνάκι. Σχεδόν όλα έχουν αναφερθεί ξεκινώντας ή από το πιάτο που θέλουμε να ταιριάξουμε ή ακόμα και αντίστροφα από το κρασί που θέλουμε να πιούμε. Για παράδειγμα κάνω κέφι να πιω μία Μαλαγουζιά και θα την ταιριάξω με ντολμαδάκια και νεφράκια.

Αυτό που δεν έχει γραφτεί και θεωρώ ότι έχει έννοια να συζητήσουμε είναι ότι όλα τα παραπάνω είναι θεωρητικά. Στην πράξη, όπως συμβαίνει πάντα, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Γιατί; Πολύ απλά γιατί μιλάμε για μία μεγάλη και συχνά οικογενειακή γιορτή που διάφοροι μεζέδες προσγειώνονται σε τακτά ή και άτακτα χρονικά διαστήματα στο τραπέζι μας και που πολλές φορές δεν υπάρχει συνέχεια αλλά επανάληψη. Συνεπώς όλο αυτό το ταίριασμα ίσως να μην έχει και μεγάλη έννοια...

Έννοια έχει αν μπορέσουμε να γενικεύσουμε παρεΐστικα τα δύο μεγάλα τραπέζια της Ανάστασης και της Λαμπρής (τι ωραία λέξη) και να δούμε πως απλά μπορούμε να συνδυάσουμε το φαγητό με το κρασί και τη στιγμή.

Τι τρώμε την Ανάσταση; Μαγειρίτσα και κάτι σε κρεατικό αλλά πιο ελαφρύ σε σχέση με το αρνάκι. Για παράδειγμα εμείς προτιμάμε τις σεφταλιές αν και πολύ θα λαχταρούσα και γαρδουμπάκια.

Τι πίνουμε (κλασική πρόταση); Τρία κρασιά, ένα mineral Ασύρτικο, ένα Sauvignon Blanc και μία σοβαρή Μαλαγουζιά. Σε περίπτωση που έχετε την πολυτέλεια να έχετε αρκετά ποτήρια στην διάθεσή σας θα μπορούσατε να κάνετε παιχνίδι με ταυτόχρονο σερβίρισμα και των τριών κρασιών, έτσι ώστε να δείτε τι ταιριάζει καλύτερα.

Τι πίνουμε (λιγότερο κλασική και πιο περιπετειώδες πρόταση); Μία κεφαλονίτικη Ρομπόλα, ένα αρωματικό Δαφνί και για το κρέας μία Λημνιώνα. Τρία κρασιά και εδώ για να μην μπερδευόμαστε

Τι τρώμε τώρα την Λαμπρή; Αρνάκι, κατσικάκι και κοκορέτσι. Πριν από αυτά μπορεί να έρθουν και μερικά γλυκάδια, νεφράκια και τα σχετικά. Όλα υγιεινά φυσικά! 

Τι πίνουμε (κλασική πρόταση); Leftovers από το βράδυ της Ανάστασης με τα γλυκάδια. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι με ένα λευκό όπως ένα Σαββατιανό ή ένα Βιδιανό και στην συνέχεια κατά τα γνωστά ανοίγουμε τρία κρασιά. Κόκκινα εννοείται όπως πριν ήμασταν στα λευκά. Θα πρότεινα έναν κλασικό συνδυασμό που είναι Ξινόμαυρο από όποια περιοχή ΠΟΠ θέλετε ή και εκτός (το ΠΟΠ δεν κάνει την διαφορά μπορεί να είναι και ΠΓΕ όπως η Σιάτιστα). Στη συνέχεια θα πήγαινα σε ένα στιβαρό ιταλικό Chianti και μετά σε ένα Μαυροτράγανο ή Αγιωργίτικο.

Τι πίνουμε (λιγότερο κλασική και πιο περιπετειώδες πρόταση): Ξινόμαυρο πάλι (αυτό δεν αλλάζει γιατί είναι το απόλυτο pairing), μία elegant εκδοχή της ισπανικής Garnacha και ένα Συρά από το βόρειο Ροδανό. 

Ιδού λοιπόν, ελπίζω όχι ένα ακόμα άρθρο για την Λαμπρή.

(*) Το μυστικό της μουστάρδας: Αν το κρασί που ανοίξετε είναι πολύ τανικό δοκιμάστε να συνοδέψετε το συμπαθητικό αμνοερίφιο με μουστάρδα με ολόκληρους σπόρους σιναπιού.