Πως να διηγηθείς μία ιστορία;
Οι Αlheits είναι από τα αγαπημένα μου οινοποιεία. Δεν χάνω την ευκαιρία να βάζω το χέρι μου στα κρασιά τους όποτε αυτό είναι δυνατόν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιστρατεύσω όλες μου τις επαφές για να τα βρω αφού προς το παρόν δεν εισάγονται στην Ελλάδα (ελπίζω σύντομα κάποιος να το κάνει αφού πρόκειται για τον αφρό των κρασιών της Swartland). Βέβαια αυτό που είναι υπέροχο και αξιοπρόσεκτο με τους Alheits είναι ο συνδυασμός αισθητικής στις ετικέτες με ανεπανάληπτο προϊόν και ποιότητα. Σε παρόμοιο πλαίσιο κινούνται και οι ετικέτες των πειραματικών οινοποιήσεων του κυπριακού οινοποιείου Βουνί Παναγιά (φαίνονται παρακάτω) για το οποίο γράψαμε μαζί με τον Demetri Walters εδώ.
Με εντυπωσιάζει κάτι τέτοιο γιατί θέλει πραγματικό ψάξιμο, άπλετο χρόνο και οικονομική επένδυση. Σε μια εποχή που οι ιδέες είναι χιλιοπαιγμένες και τα homemade σκίτσα σχεδιασμένα από τον γιο ή τον μπαταζανάκη του οινοποιού συχνά στο πόδι κυριολεκτικά βρίσκονται παντού, το να ξεχωρίσεις πραγματικά με την δουλειά σου ''ακουμπάει'' στην ποιότητα του σκίτσου, στην διαφορετική ετικέτα, στην ικανότητα της κάθε μίας από αυτές να διηγηθεί μία διαφορετική ιστορία.
Υπάρχει το branding και οι ετικέτες που δεν αλλάζουν, για παράδειγμα οι ετικέτες του Gaja και αρκετών ακόμα κλασικών κτημάτων στο Bordeaux και τη Βουργουνδία και μετά υπάρχουν οι Alheits... Γιατί μία ετικέτα δεν είναι απλά μία ετικέτα, ένα σκίτσο, ένα αμπέλι αλλά ένα concept και μία ιστορία.
Καλή Ανάσταση σε όλους
Γιάννης