Περισσότερα ελαφριά κόκκινα παρακαλώ

Γράφω από το 2013 για το κρασί στην εποχή της κομψότητας και την μετάβαση από το υπερώριμο, συμπυκνωμένο στυλ σε κρασιά πιο μεταξένια, ντελικάτα και φρέσκα. Και παρατηρώ ότι έχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση στη χώρα μας, ειδικά στα λευκά, που εκφράζοντα με συγκρατημένο αλκοόλ (πλην της Σαντορίνης) και με ολοένα και καλύτερη, δηλαδή πιο μακρινή, σχέση με το βαρέλι. 

Στα κόκκινα όμως ο δρόμος είναι πεδίο δόξης λαμπρό. Ελάχιστα κρασιά κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση διατηρώντας τον χαρακτήρα terroir σε χαμηλότερη ωριμότητα. Αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι οι κυριότεροι εκπρόσωποι είναι:

1.    Naoussa Alta Θυμιόπουλου από την ορεινή Φυτειά
2.    Oenops Xinomavraw
3.    Τετράμυθος Μαύρο Καλαβρυτινό και Αγιωργίτικο Natur
4.    Sant’or Aγιωργίτικο
5.    Μητραβέλλα Νέμεα από τη χρονιά του 2017 που έχει πλέον μόνο 8 μήνες βαρέλι
6.    Ρούβαλης Τσιγγέλω Μαυροδάφνη
7.    Λημνιώνα Ζαφειράκη
8.    Πετάλι Λιάτικο Διαμαντάκη
9.    Λημνιό Κίκονες
10.  Κατώγι Βλάχικο, το απόλυτο cool climate red. 

Πέρυσι το Σεπτέμβριο είχα διοργανώσει μάλιστα και ένα σεμινάριο με τον Τέρυ Κανδύλη (Head Sommelier του 67 Pall Mall) με θέμα ακριβώς αυτά τα κρασιά νέου κύματος (New Wave Reds). Εκεί είδαμε στην πράξη πως είναι αυτό το νέο στυλ που απομακρύνεται από την ‘καραμέλα’ της συμπύκνωσης ως προϋπόθεση ποιότητας και αναδεικνύει την χάρη (grace), την ενέργεια (energy) τη συνοχή (tension) και την ακρίβεια (precision). Δοκιμάσαμε και απολαύσαμε κρασιά άμεσου χαρακτήρα που δεν χρειάζεται να παλεύεις με τις οξύτητες και τις τανίνες για να τα πιεις. Ανάμεσά του παραδείγματα από τους Kutch, Domaine de la Cote, Commando G, Bodegas Frontonio, Wind Gap κρασιά άγνωστα μέχρι εκείνη τη στιγμή στην ελληνική αγορά. 

Όπως σημείωνε εύστοχα ο Τέρυ, αυτά τα κρασιά στη συνείδηση του μοντέρνου καταναλωτή, συνδυάζουν χαμηλή αλκοόλη, φρεσκάδα και αυτό που λέμε easy to drink approach, κερδίζοντας όλο και περισσότερο χώρο στις προτιμήσεις του. Επιπρόσθετα, πολλοί sommelier, στρέφονται προς τέτοιου είδους προτάσεις, καθώς είναι πολύ πιο εύκολο να τα ταιριάξουν αρμονικά με το φαγητό δημιουργώντας εξαίσια wine pairings. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν θέλουν άλλο ένα 'πιάτο' δίπλα στο πιάτο που έχουν ήδη και ειδικά όταν υπάρχουν μενού με πολλά μέρη. 

Αυτό το easy to drink approach θα ήθελα να το δω περισσότερο στα κόκκινα κρασιά μας. Μην με παρεξηγήσετε, δεν μιλάω για ένα μόνο στυλ κόκκινων κρασιών αλλά για περισσότερα ελαφριά κόκκινα. Κρασιά που θα μπορείς να τα δροσίσεις το καλοκαίρι και να τα πιεις χωρίς να σε πίνουν αυτά. Που να μπορείς να τα τοποθετήσεις σε λίστες και που θα μπορεί ο πελάτης να τα απολαύσει και ακόμα καλύτερα να ζητήσει και ένα ακόμα ποτήρι. Γιατί καλή η συμπύκνωση Amarone δεν λέω αλλά θέλει τζάκι, χιόνι και ένα ολόκληρο ζώο στη σούβλα. 

Θα ήθελα λοιπόν να δω περισσότερα ελαφριά κόκκινα, όχι νεράκια ή ξεπλύματα να το ξεκαθαρίσω, που να διατηρούν τον χαρακτήρα terroir, με τη συμπύκνωση στο σωστό βαθμό και που στην τελική δεν θα χρειάζεται ‘μαχαίρι να κόψουμε το φρούτο’. Που θα μοιράζουν απλόχερα απόλαυση και θα ανεβάζουν και τις καταναλώσεις. Δύο τριγόνια. 

Καλή Κυριακή

Γιάννης