Για τις λίστες σε εστιατόρια Μέρος I

Συνεχίζω από εκεί που είχα αφήσει το προηγούμενο άρθρο μου για την τιμολόγηση κρασιού στα εστιατόρια. Να θυμίσω τι έγραφα και μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο εδώ Για την τιμολόγηση του κρασιού στα εστιατόρια. 

''Το θέμα στα μάτια μου είναι πιο σύνθετο και αγγίζει την καρδιά του κρασιού. Κακές λίστες με ελάχιστα ή καθόλου ενδιαφέροντα κρασιά, πολύ ψηλά περιθώρια κέρδους που δεν δικαιολογούνται σε συνδυασμό με προσωπικό που δεν είναι εκπαιδευμένο να πουλήσει και άλλα πολλά. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος πίνει μπύρα ή τσίπουρο ή ζητάει Bring Your Own Bottle;''

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την καρδιά του κρασιού με μία πραγματική ιστορία. Σεπτέμβριος μήνας στη Τζιά. Φτάνουμε οικογενειακώς Παρασκευή απόγευμα και κατηφορίζουμε από την πανέμορφη Ιουλίδα με τους 633 κατοίκους και τα γραφικά λιθόστρωτα δρομάκια, την χώρα της Τζιάς που είναι χτισμένη αμφιθεατρικά, στο φημισμένο Βουρκάρι για ένα θαλασσινό τσιμπολόγημα. Παρκάρουμε πολύ άνετα, δίπλα είναι κάτι πάπιες που μάλλον τις ενοχλούμε λίγο αλλά στην απογευματινή κάψα αντιδρούν ελάχιστα. Καθόμαστε λοιπόν και το σκηνικό είναι τέλειο. 

Η παραγγελία δίνεται, λίγο ψάρι, λίγα καλαμαράκια για τα παιδιά, χόρτα. Η τελειότητα συνεχίζεται μέχρι που έρχονται τα ποτήρια κρασιού. Aυτά τα απίθανα κατασκευάσματα για τους νοσταλγούς των ταινιών της Φίνος Φιλμς, πραγματικά άθραυστα, με βάρος περίπου ένα κιλό. Περισσότερο κατάλληλα για το γυμναστήριο παρά για να πίνει κάποιος το κρασί του. Το προσπερνάω όμως γιατί το περίμενα. Ανυπομονώ να ανοίξω ένα καθαρόαιμο Ασύρτικο που έχω προνοήσει να φέρω μαζί μου just in case. Η βραδιά ξεκινάει λοιπόν, τα παιδιά είναι χαρούμενα γιατί παίζουν δίπλα στη θάλασσα, εμείς είμαστε ήσυχοι, ο Σεπτέμβριος είναι ο καλύτερος μήνας. Ώσπου φθάνει μία παρέα Γάλλων που κάθονται στο ακριβώς στο πίσω τραπέζι και αρχίζουν τα βουλέ-βου επαναφέροντάς μας στην πραγματικότητα.

Και εδώ ξεκινάει το ζουμερό κομμάτι της ιστορίας. Καταρχάς ο ένας Γάλλος μου φαίνεται γνωστός αλλά δεν πολύ δίνω σημασία, είναι περίπου 60 ετών, σκέφτομαι κάπου τον έχω πετύχει και συνεχίζω. Ακούω ότι ζητάνε τη λίστα κρασιών και ενεργοποιώ το πλησιέστερο στην παρέα αυτί μου. Ζητάνε ένα Ασύρτικο (που προφανώς κάτι έχουν ακούσει για αυτό), η κοπέλα λέει ότι δεν το έχουν, ζητάνε κάτι άλλο πάλι δεν το έχουνε.

Να μην τα πολυλογώ έχουν δύο κρασιά όλα και όλα χωρίς καμία δόση υπερβολής το ένα είναι Chardonnay λέει η συμπαθητική κοπέλα, που δεν είναι όμως γιατί έχει και ελληνικές ποικιλίες. Δεν πετυχαίνει καν το όνομα του κτήματος που το μπερδεύει με το όνομα του κρασιού. Κάτι πάω να ψελίσω, να βοηθήσω λίγο την κατάσταση αλλά μάταια. Κάποια στιγμή οι δύο άνδρες σηκώνονται και περνάνε μπροστά από το τραπέζι μου οπότε βλέπω καλύτερα τον ένα που τελικά τον αναγνωρίζω. 

Μου ζητάει πολύ ευγενικά αν μπορεί να ρωτήσει κάτι. ''Φυσικά'' του απαντώ.

''Τι είναι το κρασί που πίνετε, είναι από τη λίστα;'' ''Ένα εξαιρετικό Ασύρτικο Σαντορίνης'', απαντώ και τους κερνάω ένα ποτήρι εξηγώντας ότι το κρασί δεν είναι από τη λίστα.

''Να σας ρωτήσω κάτι και εγώ'' έρχεται η σειρά μου, ''από που είστε;''. ''Από τη Γαλλία'' απαντάει ο γκριζομάλης κύριος.

''Προφανώς'' απαντώ, ''μη μου πείτε ότι είστε και από το Ροδανό;'' συνεχίζω. Ναι μου λέει ο κύριος Jean - Pierre Perrin ένας από τους ιδιοκτήτες του θρυλικού Chateau de Beaucastel στο Chateauneuf du Pape που αντί να δοκιμάζει κάτι ενδιαφέρον από τον ελληνικό αμπελώνα ένα Ασύρτικο, μία Ρομπόλα, ένα Βιδιανό, μία Μαλαγουζιά που να μπορεί να μιλήσει για αυτό καταλήγει να πίνει μπύρα ή πορτοκαλάδα. Μία απολύτως χαμένη ευκαιρία για τον επαγγελματία να πουλήσει μία καλή φιάλη κρασί και για το ελληνικό κρασί από την άλλη.

Φυσικά σαν να ακούω κάποιον να λέει ότι δεν εκπλήσσεται καθόλου. Με ένα τεράστιο ποσοστό να πίνει μπύρα ή χύμα πως να ενεργοποιηθεί γνώση και επένδυση; Μα ακριβώς για αυτό το λόγο υπάρχει τέτοιο ευρύ πεδίο. Ειδικά σε τουριστικά σημεία που η ποιότητα των πελατών είναι υψηλή δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κακές λίστες, βαρέων βαρών ποτήρια και ανύπαρκτο σέρβις που προσπαθεί να παγώσει ένα λευκό κρασί με δέκα παγάκια στην σαμπανιέρα. 

Καλή Κυριακή και καλό μήνα σε όλους

Γιάννης