Νεμέα 2022, οι καλύτερες ημέρες έρχονται;

Του Γιάννη Καρακάση MW

Στον υποβλητικό αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας όπου δεσπόζει ο Ναός του Διός που οικοδομήθηκε γύρω στο 330 π.Χ. πάνω στα ερείπια παλαιότερου ναϊκού κτίσματος πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου η τελετή έναρξης των Μεγάλων Ημερών Νεμέας 2022. Έχω εμπλακεί αρκετές φορές στις Μεγάλες Μέρες αλλά φέτος ήταν μία ξεχωριστή γιορτή. Κυρίως λόγω της τοποθεσίας και της σύνδεσης του κρασιού με τον πολιτισμό και την μοναδική μας ιστορία.

Η Νεμέα λοιπόν προχωράει όπως έγραψα με το νέο classification των Nemea Lions που θα αφορά κρασιά από συγκεκριμένα αμπελοτόπια αν και αρχικά η συζήτηση ήταν για περιοχές/κοινότητες όπως για παράδειγμα το Κούτσι, την Αρχ. Νεμέα, τον Ασπρόκαμπο κ.α και αυτό είναι απαραίτητο σε μία παγκόσμια οινική σκηνή που εξελίσσεται με νέες περιοχές στυλ κρασιών και προσπάθειες. Αυτό που απομένει είναι να δούμε τα κρασιά που θα παραχθούν με το καλό από τη σοδειά του 2023 και μετά. Μία τέτοια αλλαγή ήταν επιβεβλημένη θεωρώ καθώς ακόμη και οι ίδιοι οι οινοποιοί στις συζητήσεις μας σχολίαζαν την στασιμότητα που είχε επέλθει στα κρασιά της ζώνης. H αλήθεια είναι ότι στυλιστικά στα κρασιά της Νεμέας είδαμε μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα κρασιά παρέμειναν πιστά σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφία που υπαγορεύει μπόλικο νέο βαρέλι που δίνει έντονα αρώματα σοκολάτας στο κρασί, συχνά αν και όχι πάντα, καλύπτοντας το πρωτογενές ποικιλιακό φρούτο.

Όμως θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο καθώς έχει αναδυθεί μία νέα δυναμική παραγωγών και έχουν ξεπροβάλλει, έστω δειλά, όχι λίγες προσπάθειες σε διαφορετικό στυλ πιο απαλής διαχείρισης με μεγαλύτερη φρεσκάδα και περισσότερο παιχνίδι στο στόμα. Σπάζοντας την μονοτονία της βανίλιας και της ινδικής καρύδας. Δεν είναι τυχαίο που για δύο συνεχόμενα 50 Great Greek Wines τα Αγιωργίτικα που μπήκαν στην 50 άδα ήταν κυρίως της σχολής light approach, light extraction αγάπη, στοργή και απαλό χάδι. Ο φίλος μου Demetri Walters MW έχει γράψει στο κείμενο του πριν καιρό ότι η διαχείριση δεν είναι όσο απαλή θα έπρεπε ενώ το ίδιο feedback παίρνω από πολύ σημαντικούς ανθρώπους στο εξωτερικό. Από την άλλη ο κάθε παραγωγός έχει και ένα 92 βαθμολογία στη φαρέτρα του ή και ένα μονό έως τριπλό χρυσό μετάλλιο οπότε τον δικαιολογώ που μπερδεύεται. 

Η αίσθηση που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τις δημιουργίες μας δεν είναι κατ'ανάγκη αυτή που έχουν οι ξένες αγορές. Σπάνια θα έλεγα ότι ταυτίζονται. Με αυτό βέβαια δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να κάνουμε πιστά ότι μας λένε αλλά να αφουγκραζόμαστε και να ακούμε. Μπορούμε να λέμε αλήθειες ή να μπορούμε να ευλογούμε τα γένια μας και να δίνουμε συγχαρητήρια στο είδωλό μας. Το δίλημμα είναι καθαρό και σε αυτό ο υπογράφων έχει πάρει θέση εδώ και χρόνια. Όμως θα ξαναπώ ότι το ποτήρι το βλέπω μισογεμάτο και γράφω αυτό το άρθρο για να αποτυπώσω την πραγματικότητα και να ενθαρρύνω τους παραγωγούς στην περαιτέρω εξερεύνηση των ορίων και της δυναμικής του Αγιωργίτικου.

Πιο συγκεκριμένα λοιπόν:

Η Νεμέα έχει πια τους πολυπόθητους κλώνους που μπορούν να δώσουν μία νέα δυναμική στο Αγιωργίτικο. Χρώμα, τανίνες, δύναμη... Από την άλλη πόσα πράγματα έχουν αλλάξει στην αμπελουργία τα τελευταία 30 χρόνια; Σε τι ποσοστό ισχύει το κλάδεμα, ράντισμα, τέλος και τι ποσοστό της Νεμέας ακολουθεί τη βιολογική καλλιέργεια;

Υπάρχουν κάποιες νέες προσπάθειες νέας κατεύθυνσης με πιο περιπετειώδη οινοποίηση που στοχεύουν σε πιο κρασιά terroir. Όμως δεν έχει γίνει ΑΚΟΜΗ το gamechanging κρασί, το κρασί που θα ανοίξει δρόμους σε μία νέα εποχή της περιοχής και της ποικιλίας.

Και έρχονται τα κρασιά από αμπελοτόπια. Πως θα είναι αυτά όμως κανείς δεν ξέρει; Θα είναι αόρατο το βαρέλι ή θα δημιουργεί ένα επιπλέον αδιαπέραστο στρώμα που για να χαθεί θα χρειαστούν 15 χρόνια;

Όπως είπα στην παρουσίαση μου στις Μεγάλες Μέρες όπου είχα την χαρά να δείξω 12 κρασιά από συγκεκριμένες περιοχές και να αποδείξω ότι έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους (αν και από την ίδια χρονιά και οινοποιημένα κατά βάση με το ίδιο πρωτόκολλο) η Νεμέα θα γίνει αυτό που θα επιλέξουν οι παραγωγοί της. Το πεδίο είναι μπροστά και οι δοκιμασίες πολλές. Φυσικά δεν θα είναι ένας εύκολος δρόμος αλλά τίποτε ωραίο και μεγάλο δεν έγινε σε ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. 

Καλό Σαββατοκύριακο 

Γιάννης