Πέρα από τα χρόνια της αθωότητας

Του Γιάννη Καρακάση MW

''Καλά το πορτοκαλί κρασί που έφερες χθες ξέρεις πόσο έκανε;'' με ρωτάει καλός φίλος την επόμενη ημέρα που το δοκιμάσαμε. ''Δεν έχω ιδέα αλλά αποκλείεται να το είχα πάρει του πανακρίβου'', απαντώ. ''550 ευρώ μου λέει''. Κεραμίδα. Πόσο να το είχα πάρει άραγε; ''Μισό λεπτό να κοιτάξω...Αχά το είχα αγοράσει 2.5 χρόνια πριν 55 ευρώ ακριβώς.''

Αυτό που έχει συμβεί με αρκετά κρασιά που χτυπάνε κόκκινο: σε φήμη, υψηλή ποιότητα, σε δημοσιεύσεις στο Instagram από σημαντικούς ανθρώπους και σε σπανιότητα σηματοδοτεί μία νέα εποχή που το κρασί αντιμετωπίζεται όχι απλά ως κρασί και ως ποτό αλλά ως luxury product και σύμβολο κύρους με τιμές που είναι αδιανόητα υψηλές για οποιοδήποτε είδος προς κατανάλωση. Αρκετά συχνά με τιμές που είναι τετραψήφιες και όχι απλά τριψήφιες. Για να μην γράφω νούμερα κυριακάτικα ας δει κάποιος πόσο έκαναν και πόσο κάνουν τώρα τα κρασιά του Rayas, του Clos Rougeard, του Vatan, του Jamet και του Gonon ή δείτε τις νέες τιμές του Ulysse Collin για να μην μιλήσω από που ξεκίνησαν τα κρασιά του Keller. Aφήνω με νόημα εκτός τη Βουργουνδία γιατί εκεί θα θέλαμε μεροκάματα. 

Έχοντας πει αυτά αναρωτιέμαι μήπως έχει χαθεί η ψυχή και η ουσία του κρασιού; Μήπως με όλο αυτό το hype που περικυκλώνει τη Βουργουνδία, την Καμπανία, τα πολύ γνωστά Ιταλικά και αρκετά κρασιά ανά τον πλανήτη έχουμε αφαιρέσει από το κρασί όλη του την ομορφιά, όλη του την ουσία και μαγεία; Μήπως τελικά το κρασί (σε πολύ μεγαλύτερη έκταση πια) έχει μετατραπεί από προϊόν απόλαυσης σε ένα άψυχο επενδυτικό αντικείμενο για δημοπρασίες και χρηματιστήρια; Όπως και να έχει η εποχή της αθωότητας έχει περάσει χωρίς να υπάρχει δυνατότητα επιστροφής σε πολλά κρασιά που κάποτε, κάποιοι είχαν την δυνατότητα να απολαύσουν με λίγα δεκάευρα.  

Και αν πιστεύετε ότι αυτό το σύντομο άρθρο δεν σας αφορά γιατί πίνετε μόνο ελληνικό αμπελώνα για δοκιμάστε να πάρετε παλιές χρονιές Mύλου, Λούρων, Καβαλιέρου, Παλιοκαλιά ή για δείτε που έχει φτάσει η τιμή της Αντιγόνης και αρκετών ακόμη ελληνικών κρασιών; Ρίξτε και μία ματιά στις τιμές της Μαλαγουζιάς που παλαιότερα αγοράζαμε με 5 έως 9 ευρώ ράφι και τώρα (οι ακριβές) έχουν φτάσει στα 17! To κρασί που ξέραμε και απολαμβάναμε δεν θα είναι ποτέ το ίδιο σε κανένα επίπεδο.

Όπως ''Στα Χρόνια της Αθωότητας'' όταν ο Newland Archer συνειδητοποιεί ότι ερωτεύεται ξαφνικά την κόμισσα Ολένσκα βιώνει ένα σημείο περισυλλογής και απομακρύνεται από κοντά της ίσως όλο το hype που έχει κάνει ''μοδάτα'' κάποια κρασιά είναι αφορμή να δούμε πιο καθαρά αυτό που συμβαίνει και αναλόγως να κινηθούμε.

Ellen Olenska: Είναι η μόδα τόσο σοβαρή σκέψη;
Newland Archer: Ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν τίποτα πιο σοβαρό να σκεφτούν.

Καλή Κυριακή

Γιάννης