Αιγιάλεια, από το Ροδίτη στο Λαγόρθι και το Σιδερίτη

Του Γιάννη Καρακάση MW

Με μια πλούσια οινοποιητική παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων καταλήγοντας στην εποχή του Παυσανία που περιέγραφε την περιοχή πριν 2000 χιλιάδες χρόνια ως επιτήδεια εις την φύτευση αμπέλου, με κάποια από τα πιο ορεινά αμπέλια στη χώρα που φύονται ακόμη και πάνω από τα 1000 μέτρα (συχνά παλαιά και διαμορφωμένα σε κύπελλο) και με μια πληθώρα τοπικών ποικιλιών που θεωρούνται ως σημείο αναφοράς της περιοχής όπως το Μαύρο Καλαβρυτινό, το Λαγόρθι, ο Σιδερίτης αλλά και ο Ροδίτης και η Μαυροδάφνη, η Αιγιάλεια αναδύεται ως μια νέα ολοκληρωμένη οινική πρόταση που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει. Ακόμη και αν η οινική μας νομοθεσία την έχει κατατάξει ως ΠΓΕ δηλαδή ως Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη και όχι ως ΠΟΠ (Περιοχή Ονομασίας Προέλευσης) η άποψη μου είναι ότι σε μια ενδεχόμενη αναθεώρηση θα έπρεπε δικαιωματικά να αναρριχηθεί στην κορυφή της κατάταξης.

Πολύ πρόσφατα στα πλαίσια του πολύ αξιόλογου Φεστιβάλ Οινοξένεια παρουσίασα ένα Masterclass για την περιοχή και τις ποικιλίες της και είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω σε ένα ένθερμο κοινό την πολύ υψηλή ποιότητα των κρασιών. Πως θα περιέγραφα τα κρασιά της περιοχής λοιπόν;

Τα λευκά διαθέτουν μια διαύγεια, μια κρυστάλλινη καθαρότητα με λεμονάτο ή βοτανικό χαρακτήρα, τονισμένες οξύτητες και εκφράζουν συχνά νότες ορυκτότητας. Όλα αυτά με αλκοόλ που δύσκολα ξεπερνάει το 12.5%. Κλασικό παράδειγμα από τη χθεσινή παρουσίαση το Ασύρτικο 2021 από το Κτήμα Μέγα Σπήλαιο από υψόμετρο 700 μέτρων που ωριμάζει σε ένα ποσοστό σε βελανίδια - που είναι όμως πολύ διακριτική - και o γεμάτος με αρώματα μπισκότου και αχλαδιού Ροδίτης Sleeping Bear 2022 από το οινοποιείο M20 από παλαιά αμπέλια άνω των 30 ετών.

Πριν πάω στα κόκκινα θα κάνω μια στάση στα λεγόμενα skin contact κρασιά, αυτά που συχνά αποκαλούμε ως πορτοκαλί, χωρίς αυτό να είναι απολύτως σωστό. Αυτά τα κρασιά γίνονται από λευκές ή ροζουλί ποικιλίες με ερυθρή οινοποίηση και επαφή του σταφυλοχυμού με τις φλούδες. Αν λοιπόν σε κάποια περιοχή ταιριάζει το skin contact είναι η Αιγιάλεια, καθότι η εν λόγω οινοποίηση χαμηλώνει τις φυσικές υψηλές οξύτητες. Ο Ροδίτης Skin Contact 2021 από την Αχαιών Οινοποιητική με 30 ημέρες με τα φλούδια μας έβαλε στο κλίμα και είναι σίγουρα η πιο φίνα προσπάθεια του κτήματος έως τώρα σε αυτό το στυλ. Και δίπλα σε αυτό ένας παλαιός γνώριμος του Οινοποιείου Ρούβαλη το Λαγόρθι 2021 σε πρωταγωνιστικό ρόλο πλέον και αυτό με 30 ημέρες αγάπη με τις φλούδες. Το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί με βοτανικό χαρακτήρα, δωρικότητα στο στόμα και πολύ νόστιμες τανίνες. Είδατε τελικά λίγο skin contact δεν έβλαψε ποτέ κανέναν και το ίδιο ισχύει για το Σιδερίτη 2022 του Τετράμυθου που με 7 ημέρες skin contact είναι ένα πολύ γοητευτικό, περισσότερο ροζέ από πορτοκαλί, κρασί. 

Στα κόκκινα κρασιά η Αιγιάλεια παραδοσιακά ήταν πιο εστιασμένη στις διεθνείς ποικιλίες, όμως σημαντική πρόοδος γίνεται στις αυτόχθονες ποικιλίες τόσο με τη Μαυροδάφνη όσο και το Μαύρο Καλαβρυτινό. Κλασική αξία η Laura Nera από την Αχαιών και υποσχόμενη η Μαυροδάφνη Μετάβαση από τους αμπελώνες Rira ειδικά αν συγκρατηθεί το αλκοόλ καθώς και το Pinot Noir από το Μέγα Σπήλαιο. Στα ερυθρά χάιλαιτς τόσο η Ρούβαλη single vineyard Τσιγγέλω 2020 από το αμπελοτόπι Δάφνες όσο και το Τετράμυθος Phelloe Νature 2020 (60% Mαυροδάφνη) είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου στα new wave ελληνικά κόκκινα και δυο κρασιά που σας συνιστώ να δοκιμάσετε με κλειστά μάτια.

Αυτά τα λίγα δεν θα ήθελα να σας κρατήσω πολύ από τις νωχελικές βουτιές του Σεπτεμβρίου.

Καλή Κυριακή 

Γιάννης

H φωτογραφία από το Masterclass στα Καλάβρυτα στα πλαίσια Οινοξένεια 2023 που διοργανώθηκε από το Φεστιβάλ Οινοξένεια και Αχαΐα Αναπτυξιακή.