Για τα κρασιά με λιγότερο αλκοόλ και βαρέλι...

Όλα δείχνουν να αλλάζουν και να μετατοπίζονται από το πολύ και την ενίοτε υπερβολή στο λίγο και στην αναζήτηση της ισορροπίας. Η συμπύκνωση από μόνη της δεν λέει τίποτα χρειάζεται να συνοδεύεται και από άλλα χαρακτηριστικά για να βοηθάει ποιοτικά ένα κρασί. Αυτή η τάση είναι εμφανής ακόμα και στους πιο παραδοσιακούς οπαδούς του Robert Parker που ήταν ο άνθρωπος που έβαλε τα γεμάτα και αλκοολικά κρασιά στον παγκόσμιο χάρτη. 

Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Το Μάιο ήμουν στο Oregon και στην Washington για περίπου 10 μέρες σε μία εξερεύνηση δύο πολύ σημαντικών οινικών περιοχών. Στην πιο ενδιαφέρουσα γευσιγνωσία που παρουσιάστηκε από τους ίδιους τους παραγωγούς εμφανίστηκαν δίπλα - δίπλα νέες και παλιές χρονιές από κάποια από τα μεγαλύτερα κρασιά της περιοχής. Όταν ήρθε η σειρά του iconic Βeaux Frères που ιδρύθηκε από τους Michael Etzel και τον γαμπρό του Robert Parker Jr (εξού και το Beaux Frères , οι μπατζανάκηδες) ο Michael μίλησε για το τέλος μίας εποχής και την αρχή μίας άλλης.

Συγκεκριμένα η χρονιά του 1998 που είχε παραχθεί με την αρχική φιλοσοφία είχε 100% νέο βαρέλι Francois Frères και με τρύγο  να έχει πραγματοποιηθεί στα 26 Brix (που αντιστοιχεί σε περίπου 16% αλκοολικό τίτλο) με την χρήση ενζύμων και μεγάλες εκχυλίσεις. Σημάδια των καιρών και τα standards εκείνη της εποχής σύμφωνα με τον ίδιο το Μichael. Αμέσως μετά δοκιμάστηκε το 2013 σε ένα αντιδιαμετρικό στυλ με λιγότερο αλκοόλ, 25% νέο βαρέλι, απαλές εκχυλίσεις και τα υπόλοιπα σχετικά. 

Ήθελα εδώ και καιρό να το επικοινωνήσω αυτό το παράδειγμα σε ένα κτήμα που ήταν κλασική περίπτωση μίας άλλης εποχής. Τώρα βέβαια και μέσω της αγοράς ενός ποσοστού από την γαλλική εταιρεία Henriot ακολουθεί ακόμα και αυτό άλλη κατεύθυνση.

Πολλές φορές όμως η εικόνα είναι πιο δυνατή. Και αυτό ήταν η αφορμή για να μοιραστώ μαζί σας αυτά τα λίγα λόγια. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Jamie Goode στο άρθρο του Eben Sadie shows his wines and describes his philosophy καταγράφει με τον πιο πειστικό τρόπο αυτή την μετάβαση μέσα από τα μάτια ενός από τους σημαντικότερους οινοποιούς που έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια. Του Eben Sadie. Συνοψίζω τα πιο σημαντικά σημεία σε περίπτωση που υπάρχει δυσκολία στη γλώσσα.

• Αρχικά υπήρχαν σχόλια για overripeness στα κρασιά του αλλά ο Εben σκεφτόταν, ''τι ξέρουν αυτοί;''. Αποδείχθηκε ότι είχαν δίκιο.
• Είναι λογικό στην αρχή να υπάρχει υπερβολή τόσο στο βαρέλι όσο και στις εκχυλίσεις, ειδικά όταν είσαι νέος που θέλεις να δείξεις στον κόσμο τι μπορείς να κάνεις.
• Σε μία ζεστή περιοχή όπως η Νότιος Αφρική χρειάζονται ποικιλίες που αντέχουν στη ζέστη.
• Πράγματα που άλλαξε όταν κατάλαβε ότι τα κρασιά του ήταν σκούρα, υπερ-εκχυλισμένα και με πολύ βαρέλι: Άρχισε να τρυγά νωρίτερα με σκοπό να μην ξεπερνάει το 14% αλκοόλ στο κρασί. Επίσης έγινε οπαδός των παλαιών βαρελιών καθότι η νέα δρυς κάνει το κρασί πιο ώριμο. Κάτι που σε μία ζεστή περιοχή χρειάζεται να αποφεύγει.  

Σε κάθε περίπτωση αξίζει να δείτε όλο το βίντεο με προσοχή.