Κρασί στο ποτήρι: Ας το κάνουμε σωστά…

Κρασί στο ποτήρι! Μπορεί να ακούγεται απλό και ίσως είναι. Μόνο όμως στην περίπτωση που σερβίρουμε…χύμα κρασί. Αν θέλουμε να σερβίρουμε επώνυμο ελληνικό ή ξένο κρασί χρειάζεται να παίξουμε με τους ‘’κανόνες’’ του. 

Και πως γίνεται ότι ενώ χρησιμοποιούμε ιδέες που έχουν ήδη παιχτεί να καταφέρνουμε με ένα σχεδόν μαγικό ‘’χαρι ποτερικό’’ τρόπο να κρατάμε μόνο ότι μας συμφέρει και να εξαφανίζουμε το πλαίσιο και τις τυχόν υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό είναι κάτι που πάντα με κάνει να αναρωτιέμαι.

Θέλουμε λοιπόν κρασί στο ποτήρι με μεγάλες καταναλώσεις για τους επιχειρηματίες και τα οινοποιεία και πληθώρα από επιλογές σε προσιτές τιμές (σε σχέση με μία φιάλη) στον καταναλωτή και το κάνουμε με έναν ‘’δικό’’ μας τρόπο. Και στο σέρβις που θα αναφερθώ σήμερα αλλά και στην τιμολογιακή πολιτική που θα την κρατήσω για λίγο πιο μετά.   

Να μιλήσουμε λίγο για το σέρβις για να βάζουμε λίγο τα πράγματα σε μία σειρά. Τι σημαίνει σέρβις by the glass κατ’αρχάς; Σημαίνει ότι παραγγέλνουμε ένα ποτήρι κρασιού για παράδειγμα ένα Σαββατιανό Παπαγεωργίου (ένα τυχαίο όνομα) 2016 και έρχεται στο ποτήρι μας ο ίδιος παραγωγός, από την ίδια χρονιά, σε φιάλη που έχει συντηρηθεί σωστά και στην ποσότητα που αναγράφεται στη λίστα κρασιών. Τέσσερα απλά πραγματάκια που δεν συνθέτουν rocket science thesis ούτε αποτελούν εξίσωση τριπλού ολοκληρώματος!

Η διαδικασία λέει λοιπόν ότι για να υπάρχει η επιβεβαίωση ότι αυτό που παραγγέλθηκε είναι και στο ποτήρι έρχεται ο σερβιτόρος στο τραπέζι και σερβίρει το κρασί στο ποτήρι από την ίδια τη φιάλη. Αφού πρώτα το έχει δείξει στον καταναλωτή. Αν πρόκειται δε για το πρώτο σερβίρισμα ανοίγει και δοκιμάζει και αυτός και αν όχι ενημερώνει για το πότε έχει ανοιχτεί η φιάλη και το πως έχει συντηρηθεί (αντλία απομάκρυνσης οξυγόνου, Wine Save, Coravin για πιο ακριβές φιάλες κλπ). Σε μία σοβαρή επιχείρηση θα υπήρχε και ημερομηνία ανοίγματος της φιάλης με ένα στικεράκι στο κάτω μέρος της που θα βοηθούσε στην παρακολούθηση και το ίδιο το σημείο.  

Δεν είναι όμως μόνο ότι έτσι αποφεύγονται τυχόν λάθη και παρεξηγήσεις μεταξύ καταναλωτή και σημείου. Στο κρασί η ετικέτα μετράει πολύ εξασκώντας μία μαγεία και μία γοητεία που συχνά ξεφεύγει ή και ξεπερνάει ακόμα και το περιεχόμενο. Και φυσικά το σημαντικότερο όταν κάποιος χρεώνει ένα ποτήρι όσο κοστίζει η αγορά όλης της φιάλης, θα πρέπει να το δικαιολογήσει και με σωστά ποτήρια και με σωστό σέρβις.  

Και όμως αυτό που συμβαίνει ακόμα και σε πολύ καλά εστιατόρια με χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα high end εστιατόριο της Αθήνας είναι ότι σου έρχεται το ποτήρι κρασιού ήδη σερβιρισμένο στο ποτήρι σου λες και είναι tap water ή …χύμα κρασί. Αυτό. Τι άλλο να προσθέσω ειλικρινά δεν ξέρω εκτός του ότι αν τέτοια πράγματα συμβαίνουν σε εστιατόρια διεθνούς φήμης τρομάζω με το τι συμβαίνει στα υπόλοιπα μέρη.

Το σέρβις που έχουμε τελικά ανταποκρίνεται στην κουλτούρα που έχουμε ή δεν έχουμε και για αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι σημαντικό. Πολλοί μπορεί να διαφωνήσουν ισχυριζόμενοι ότι έχουμε άλλα προβλήματα. Σαφώς!  Αφού όμως η σημασία του by the glass είναι τεράστια γιατί δεν κάνουμε σωστά και το σέρβις του και προτιμάμε την κλασική μέθοδο ‘’ότι κάτσει’’ σε ποσότητα free pouring, με το μάτι στα 220 ml γιατί και οπτικά μου κάθεται και θα πιει και το γκομενάκι και δεύτερο ποτήρι;

Εις Υγείαν 

Γιάννης