Το ‘’φανταστικό*’’ μου οινικό Πάσχα

Οφείλει να είναι στην Ελλάδα. Ιδανικά σε ένα νησί. Σπέτσες. Ή στη Λίμνη Βουλιαγμένης στην Κορινθία, το καλά κρυμμένο μυστικό της περιοχής που στην πράξη είναι λιμνοθάλασσα και όχι λίμνη. Με ένα πανέμορφο γραφικό εκκλησάκι, δυστυχώς εγκαταλελειμμένο . Πιο κοσμοπολίτικα στις Σπέτσες με τους επιτάφιους να συναντιούνται μπροστά από το Ποσειδώνιο μίας άλλης εποχής, πιο μαζεμένα και ίσως πιο ζεστά στη Λίμνη με την Ανάσταση στο μοναστήρι του Αγ. Γερασίμου. Οικογενειακά πάντα. 

Η Μεγάλη Παρασκευή κυλάει πάντα ως ημέρα περισυλλογής. Έτσι οφείλει. Το Μεγάλο Σάββατο και ειδικά μετά την πρώτη Ανάσταση αρχίζουν να ‘’κυκλοφορούν’’ στον αέρα οι πρώτες μυρωδιές που προετοιμάζουν το δρόμο για τη μεγαλειώδη μαγειρίτσα της γιαγιάς Άντας. Φυσιολογικά εκείνη την ημέρα θα διαλέξω τα κρασιά τόσο για το βράδυ όσο και για την μεγάλη ημέρα του Πάσχα. Αν είχα ένα μόνο κρασί να διαλέξω για την Ανάσταση αυτό θα έγραφε Ασύρτικο από πάνω μέχρι κάτω. Όσο πιο λεμονάτη η μαγειρίτσα τόσο περισσότερο προς Σαντορίνη, Τήνο ή  Παγγαίο μεριά θα έδειχνε αναζητώντας τη μέγιστη οξύτητα και δύναμη.

Όμως λίγο πιο πριν μία Σαμπάνια επιβάλλεται. Το απόλυτο κρασί από το οποίο θα πρέπει να ξεκινάνε όλα τα τραπέζια. Η Jacquesson Cuvee 740 ή η Charles Heidsieck NV είναι εγγυημένη απόλαυση. Μία Selosse V.O θα ήταν όμως το απόλυτο.  Δυστυχώς η τελευταία είναι δυσεύρετη. Όπως όλα τα ωραία πράγματα. Και ένα κόκκινο για να ταιριάξει με τις σεφταλιές. Pinot Noir από την Αμερική, ένα Hirsch με μόλις 12.7% αλκοόλ, ένα Merry Edwards ή ένα Domaine de la Cote, όλα σε βουργουνδέζικο πιο ‘’μίνεραλ’’ στυλ. Αρωματικά αλλά γυμνασμένα και όχι πλαδαρά.

Την Κυριακή οι οινικές μελωδίες αλλάζουν σελίδα απαιτώντας δυνατά κόκκινα και αφθονία τανινών. Η ημέρα απαιτεί κατ’αρχάς Ξινόμαυρα: Νάουσα Alta Θυμιόπουλου, Παλιοκαλιά Δαλαμάρα και Legacy Boutari. Η συνέχεια ζητάει Μπορντώ. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο από το Vieux Chateau Certan και το Angelus και τα δύο με αρκετό Cabernet Franc στο χαρμάνι. To 2000 ήταν μία καταπληκτική χρονιά, τα κρασιά αυτά ξυπνούν συναισθήματα όπως και το Πάσχα, πηγαίνουν πολύ περισσότερο από δέκα αρώματα ή οποιεσδήποτε γευσιγνωστική σημείωση.

Για το τέλος ένα Vinsanto. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να κλείσεις αυτή την ημέρα.

*φανταστικό: κυριολεκτικά και μεταφορικά