Ο Δρόμος για το MW μέρος 4ο: Η κορυφή

Για το 4ο μέρος της σειράς για τη διαδρομή στο Master of Wine σκέφτηκε ότι δεν υπάρχει καλύτερο περιεχόμενο από το να μοιραστεί μαζί μας λίγες σκέψεις της η νέα Ελληνίδα MW (φωτογραφία της παρακάτω) Ολγα Καραπάνου Crawford που τυγχάνει να είναι η πρώτη Ελληνίδα MW αλλά και η πρώτη Ελληνίδα οινοποιός. Αν έχουν κάποια δηλαδή σημασία το πρώτος ή το δεύτερος αφού από μόνος του ο τίτλος του Master of Wine είναι κάτι το πραγματικά σπάνιο.  

Με την τελευταία φουρνιά του Σεπτεμβρίου, οι MW σήμερα είναι μόλις 380, ένα πολύ πιο αποκλειστικό κλαμπ και από όσους έχουν ταξιδέψει στο διάστημα ή έχουν πατήσει στο Έβερεστ. 546 και περισσότεροι των 4.000 αντίστοιχα!

Λίγα λόγια για την Όλγα πριν ακολουθήσει η συνέντευξη που μου έδωσε μετά την επιτυχία της. 

Η Όλγα Καραπάνου Crawford είναι οινική σύμβουλος και οινοπαραγωγός, με έδρα την Νapa της Καλιφόρνια. Μεγαλωμένη σε οικογένεια οινοπαραγωγών, έχοντας στην ψυχή της την αγάπη για το αμπέλι και το κρασί, σπούδασε στο Χημικό της Πάτρας με ειδίκευση στην Οινολογία. Συνέχισε για το μεταπτυχιακό της στην Αμπελουργία και Οινολογία στο Πανεπιστήμιο του Φρέσνο, στην Καλιφόρνια. Εργάστηκε στο παρελθόν για 7 χρόνια σε ένα από τα μεγαλύτερα οινοποιεία του κόσμου, το E & J Gallo στην Καλιφόρνια και στη συνέχεια στα οινοποιεία Marcassin Vineyards και Penrose Hill Ltd. Κατέχει τον τίτλο της Certified Sommelier. Σήμερα συνεργάζεται ως οινική σύμβουλος και οινολόγος με τα οινοποιεία Penrose Hill Ltd, Achaia Clauss και Αμπελώνες Αντωνόπουλου.

Aκολουθεί η συνέντευξη της Όλγας: 

Γ. Τι σε παρακίνησε στο ταξίδι σου στον κόσμο του κρασιού ;
Ο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε οικογένεια οινοπαραγωγών. Aπό την ηλικία των 15 αποφάσισα ότι ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο του κρασιού. Όσο περισσότερα μάθαινα, τόσο περισσότερο εντυπωσιαζόμουν. Ο οινικός κόσμος είναι δελεαστικός και ποικίλος, διαφοροποιείται με το χρόνο και πάντα συναρπαστικός.
 
Γ. Πως περιγράφεις τον εαυτό σου σε 7 λέξεις το περισσότερο; 
Ο. Πάθος για κρασί και έμφαση στην πρωτοπορία. Ακριβώς 7 Γιάννη.
 
Γ. Ποια η γνώμη σου για την πριμιουμοποίηση/premiumization του ελληνικού κρασιού; 
Ο. Απαραίτητη για τη συνέχιση της επιτυχίας του ελληνικού κρασιού και στο μέλλον. Η Ελλάδα είναι μια από τις πιο διαφοροποιημένες αμπελουργικά χώρες στον κόσμο και ο πλούτος μας έγκειται στην ανάδειξη των ποικιλιών μας στην πιο άψογη μορφή και ποιότητα. Για να το υποστηρίξω αντίστροφα, η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για τα παγκόσμια οινικά δεδομένα με δύσκολη αμπελουργική τοπογραφία - δυο βασικά στοιχεία που πάντα θα προβάλλουν δυσκολίες για το ελληνικό κρασί να ανταγωνιστεί σε όγκο και σε τιμή. Ποιότητα και πριμιουμοποίηση είναι το μέλλον.
 
Γ. Είναι το Ασύρτικο μονόδρομος;
Ο. Το Ασύρτικο είναι leader και σίγουρα έχει ανοίξει πόρτες για τη τοποθέτηση του ελληνικού κρασιού σε αγορές στην Ευρώπη και την Αμερική. Με την τόση ποικιλομορφία του ελληνικού αμπελώνα όμως, είναι μόνο η αρχή! Θέλει χρόνο και υπομονή διότι η έρευνα και η παρακολούθηση ιδιαιτέρως του αμπελώνα είναι απαραίτητη για τη έκφραση του οινικού χαρακτήρα και τη δημιουργία υψηλής ποιότητας κρασιών σαν το Ασύρτικο. Πολλές από τις ποικιλίες μόλις τώρα τις ανακαλύπτουμε υπό το φακό της γνώσης.
 
Γ. Ποια η γνώμη σου για τα μυθικά αμερικανικά κρασιά τύπου Screaming Eagle και SQN; 
Ο. Πιστεύω ότι όλα τα κρασιά υπάρχουν για διαφορετικούς λόγους και συνδέονται με τους καταναλωτές με διαφορετικούς τρόπους. Η ύπαρξη της γκάμας των κρασιών από πολύ χαμηλές σε πολύ ακριβές τιμές είναι απόδειξη επιτυχίας του κρασιού σαν κατηγορία. Όπως επίσης η ύπαρξη των μυθικών αυτών κρασιών είναι απόδειξη επιτυχημένου luxury brand marketing.
 
Γ. Έχει εξελιχθεί το αμερικανικό κρασί από το στερεοτυπικό γεμάτο, φρουτώδες και βαρελάτο στυλ κρασιών που ξέρουμε; 
Ο. Σίγουρα. Το στερεοτυπικό στυλ υπάρχει αλλά χώρες ειδικά με μεγάλες παραγωγές όπως Αμερική ή Αυστραλία, εξάγουν κρασιά μεγαλύτερων όγκων με αποτέλεσμα τα κρασιά αυτού του συγκεκριμένου στυλ να γίνονται κυρίως γνωστά εκτός της χώρας παραγωγής. Τα "gems" και τα διαφορετικά στυλ συνήθως καταναλώνονται τοπικά, με λίγη πρόσβαση σε παγκόσμιες αγορές.
 
Γ. Υπάρχει μέλλον για το ελληνικό κρασί στην Αμερική. Που;
Ο. Θέλει δουλειά αλλά ναι! Θα αναφέρω για παράδειγμα τη Νέα Υόρκη όπου έκανα την εργασία για το Master of Wine. Η διαφοροποίηση και η αξία σε σχέση με την ποιότητα που προσφέρουν οι ελληνικές ποικιλίες αγγίζουν τις πιο premium και ώριμες αγορές τουλάχιστον ως αρχικό σημείο. Όμως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος (ιδιαίτερα από Ιταλία και Γαλλία) και ο κίνδυνος της αντικατάστασης εντείνεται ιδιαίτερα αν η διανομή δεν είναι σταθερή. Brand building, έμφαση στην ποιότητα, έξυπνη τοποθέτηση με μακροχρόνιους στόχους και συνέχιση της εκπαίδευσης των αγοραστών, δημοσιογράφων και άλλων influencers, θα είναι σημαντικές παράμετροι για την εδραίωση του ελληνικού κρασιού.

Γ. Όλγα γυρνώντας πίσω στην μεγάλη σου επιτυχία ήθελα να σε ρωτήσω πόσο κατορθωτό ή ακατόρθωτο είναι τελικά το MW;

O. Πιστεύω το ΜW ειναι κατορθωτό αν κάποιος ειναι διατεθειμένος/η να ειναι ειλικρινής με τον εαυτό του/της: να καταλάβει τα δυνατά του/της σημεία και αδυναμίες και να τα αντιμετωπίσει με ώριμη σκέψη και αποφασιστικότητα. Το MW δεν ειναι μόνο γνώση παγκόσμιου επιπέδου και γευστικής ικανότητας, ειναι ευρύτητα πνεύματος, συνεργασία και αντοχή όπως στον αθλητισμό.

Εις Υγείαν

Διαβάστε τα υπόλοιπα άρθρα της σειράς εδώ, Ο Δρόμος για το MW

Central photo by Alex Gorham on Unsplash.