Το ποτήρι μισογεμάτo Mέρος 2: για το αμπέλι

Συζητούσα με ένα φίλο μου την προηγούμενη εβδομάδα μετά το πρώτο άρθρο για τη θετική πλευρά του COVID στην οινική βιομηχανία (μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο εδώ που αφορά τα φρέσκα κρασιά) και μου έλεγε: ‘’ Να σε δω τι θα βρεις για το Μέρος 2’’. Σηκώνω το γάντι λοιπόν και συνεχίζω. Παρένθεση, πόσα burger είπαμε πούλησε το Noma την πρώτη ημέρα που άνοιξε για take away σε λιγότερο από τέσσερις ώρες; Για να μην το ψάχνετε η σωστή απάντηση είναι 1300. Εδώ το ποτήρι ήταν τουλάχιστον ¾ γεμάτο ή μήπως είχε ξεχειλίσει, σωστά;

Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία η μετά COVID εποχή αλλάζει δραστικά την οινική μας βιομηχανία άμεσα και έμμεσα. Υπάρχουν ήδη σοβαρές μειώσεις πωλήσεων για τα οινοποιεία, η εστίαση έχει χτυπηθεί και τα ξενοδοχεία παλεύουν με νέα πολύ αυστηρά πρωτόκολλα για να υποδεχθούν όσο γίνεται πιο σωστά τους επισκέπτες τους. Κάποια κανάλια όμως δείχνουν άνοδο, το on-line εμπόριο ανάμεσά τους, ίσως και η κάβα της γειτονιάς. Λέω ίσως για την κάβα γιατί δεν είμαι σίγουρος. Όποτε περνάω από έξω τον ίδιο κόσμο βλέπω. Αν ήταν να πω για το γωνιακό μίνι μάρκετ θα το έλεγα χωρίς φόβο και πάθος. Έχει κάνει χρυσές δουλειές. Από την άλλη σε μία νέα πληροφορία, στις ΗΠΑ η λιανική συνδυαστικά κρασιού, σκληρού ποτού και μπύρας έχει εκτοξευθεί σύμφωνα με στοιχεία του AAWE ( 6 δις δολ για το μήνα Μάρτιο). 

Γιατί λέω τα παραπάνω; Mα για να ενισχύσω το ότι το ποτήρι παραμένει μισογεμάτο. Πολλά εξαρτώνται από εμάς. Αν αξιοποιήσουμε τον παραπάνω χρόνο που μας μένει το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι προς δικό μας όφελος. Και η συζήτηση για το κρασί ξεκινάει από τη δουλειά στο αμπέλι. Είναι η ευκαιρία μας να ψάξουμε περισσότερο τι συμβαίνει στο αμπέλι, εκεί όπου ξεκινάνε τα μεγάλα κρασιά. Για παράδειγμα η παραγωγή στη Σαντορίνη έχει πέσει δραματικά τα τελευταία χρόνια κάποιες φορές στους 1000 τόνους όταν βλέποντας παλαιότερες χρονιές όπως το 2003 ήταν 5000 τόνους, νούμερα ανήκουστα. Φταίει μόνο ο καιρός για αυτό ή μήπως με μία άλλη διαχείριση στα γέρικα αμπέλια θα είχαμε καλύτερες παραγωγές; Κανείς δεν είπε ότι είναι απλό να συντηρήσεις παλαιά κλήματα. 

Το παραπάνω είναι απλά ένα παράδειγμα. Μπορούν να βρεθούν και άλλα στην Ελλάδα με τους παραγωγούς να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να κρατήσουν στη ζωή απαιτητικά αμπέλια. Όμως η κάθε απόφαση στο αμπέλι επηρεάζει το τελικό προϊόν. Θα γίνω λίγο τεχνικός. Αν σας ενοχλεί προσπεράστε το και πηγαίνετε κατευθείαν στον επίλογο. Δεν θα το πάρω προσωπικά. 

Τι σκέφτομαι; Oι παραγωγοί και αμπελουργοί μπορούν να ξανασκεφτούν την γενική προσέγγισή τους στο αμπέλι. Θα είναι βιολογική ή θα βασίζονται σε χημικά σκευάσματα κάποια από τα οποία έχουν ‘κακό’ όνομα; Θα ήθελα να ενθαρρύνω προσωπικά τη βιολογική καλλιέργεια που έχει εφαρμογή στα περισσότερα terroir μας. 

Προχωρώντας στη διαμόρφωση των αμπελώνων το κύπελλο ήταν το παραδοσιακό σχήμα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη τη Μεσόγειο καθώς προσαρμόζεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και σε άγονα εδάφη. Με την εντατικοποίηση της αμπελουργίας σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκε έναντι των γραμμικών. Ωστόσο θεωρώ ότι όλοι λίγο-πολύ παραβλέπουμε τις αρετές που μπορεί να έχει αυτό το σχήμα το οποίο σήμερα ξαναμπαίνει στη συζήτηση λόγω της κλιματικής αλλαγής. Καθότι είναι επίσης συμβατό και με την επιδίωξη ποιοτικών στόχων γιατί να μη δούμε μελλοντικά περισσότερα bush-vines; 

Θα μπορoύσαμε επίσης να δούμε ξανά το θέμα της άρδευσης. Δεν θα πρέπει να σταδιακά να μειώσουμε την εξάρτηση της αμπελουργίας από την άρδευση; Κάτι που θα απαιτήσει να αναθεωρήσουμε το σημερινό ενεργοβόρο μοντέλο εκμετάλλευσης των αμπελώνων. Με λίγα λόγια θα πρέπει όλο και περισσότερο να μπει στη συζήτηση το θέμα της βιώσιμης/ αειφορικής αμπελουργίας. 

Φτάνουμε στον επίλογο που λέγαμε για όσους με έχασαν. Η εποχή αυτή σηματοδοτεί την επιστροφή σε πιο οικολογικές τακτικές, μας καλεί να σκεφθούμε το περιβάλλον, τον συνάνθρωπό μας. Η λύση δεν είναι άλλη από την επιστροφή εκεί που όλα ξεκινάνε. Στο αμπέλι δηλαδή. 

Γιάννης