Για την άλλη Νεμέα...

Στην πρόσφατη γευσιγνωσία στις Μεγάλες Μέρες Νεμέας που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Οινοποιών Νεμέας, ο Γιώργος Φλούδας προσπάθησε παρουσιάζοντας 12 κρασιά από την ευρύτερη περιοχή να επιχειρηματολογήσει πως ναι υπάρχει. Και ότι η Νεμέα προσφέρει αξιόλογες προσπάθειες λευκών, ροζέ, διεθνών ποικιλιών αλλά και γλυκών. Τα τελευταία δεν κατάφεραν να βρουν χώρο στην παρουσίαση λόγω οικονομίας χρόνου. Την επόμενη φορά!

Ο πολύς κόσμος θεωρώ ότι ζει το μύθο του με την Νεμέα πιστεύοντας ότι αυτή είναι μόνο η τυπική βαρελάτη εκδοχή με ζουμερό φρούτο, βανίλια, γλυκά μπαχαρικά και σοκολάτα. Δεν του καταλογίζω ευθύνες ή άδικο γιατί αυτά κυρίως βρίσκει. Όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν και άλλες ποικιλίες στην περιοχή ή και άλλες ενδιαφέρουσες εκδοχές του Αγιωργίτικου όπως τα ροζέ. 

Σε καθαρά οινικούς ρυθμούς τώρα δοκιμάστηκαν 4 ομάδες κρασιών ξεκινώντας από λευκά συνεχίζοντας με ροζέ όλα από Αγιωργίτικο, χαρμάνια με διεθνείς ποικιλίες τελειώνοντας με παλαιωμένες Νεμέες που πήγαιναν πίσω περίπου μια δεκαπενταετία. Πριν αποτυπώσω τα συμπεράσματά μου παρακάτω να πω ότι βρήκα πολύ χρήσιμη την τοποθέτηση του Γιώργου με πολύ μεγάλη πείρα στο εμπορικό κομμάτι ότι στην Νεμέα ο καταναλωτής αναζητά συγκεκριμένο παραγωγό και όχι την περιοχή. Αυτό έχει την δική του σημειολογία καταδεικνύοντας σε ένα βαθμό ότι υπάρχουν σαφώς περιθώρια βελτίωσης της συνολικής εικόνας της περιοχής. Κάτι που άλλωστε δεν είναι κρυμμένο μυστικό.  

Στα κρασιά τώρα η τριάδα των λευκών έδειξε το υψηλό επίπεδο της λευκής οινοποίησης τόσο σε χαρμάνια όσο και σε μονοποικιλιακές εμφιαλώσεις. Δεν θα ισχυριστώ ότι κάποιο από τα τρία κρασιά αποτελεί το υπέρτατο κρασί τερουάρ με πραγματικό sense of place, εντούτοις ήταν όλα καλοφτιαγμένα, με ωραία έκφραση φρούτου, ποιοτική συνολική εικόνα και εξαιρετικό value for money που θα ζήλευαν πολλά λευκά κρασιά της χώρας. Και με αυτή την έννοια τα λευκά της ευρύτερης περιοχής αποτελούν εξαιρετική επιλογή για ποτήρι ή για το καθημερινό τραπέζι.

Τα κρασιά που δοκιμάστηκαν: 

Μπαϊρακτάρης Μονόλιθος, Καραμήτσος Ασύρτικο και Λαντίδης Χρυσάμπελο Chardonnay

Το δεύτερο flight ήταν τα ροζέ της Νεμέας ή αλλιώς η ροζ εκδοχή του Αγιωργίτικου, μία συναρπαστική τριάδα του κρυμμένου μυστικού της Νεμέας. Είμαι ο τελευταίος που θα υποστήριζε φανατικά τα ροζέ κρασιά καθότι τα θεωρώ 90% marketing και 10% κρασί εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ...στον κόσμο, όμως ειδικά η περιοχή του Ασπρόκαμπου με τα υψόμετρα και την δροσιά που φέρνουν αποτελεί ιδανικό τερουάρ για την παραγωγή ροζέ με τραγανό φρούτο, νεύρο, φυσική φρεσκάδα και ίσως πραγματικό minerality. 

Τα κρασιά που δοκιμάστηκαν: 

Μπίζιος Ρουσάλα, Γιαννίκος ροζέ, Λαυκιώτης ροζέ

Η επόμενη τριάδα ήταν ένα παιχνίδι του Αγιωργίτικου με το Cabernet Sauvignon που έδειξε ότι η πιο φυτεμένη ποικιλία στον κόσμο είναι από τα πλέον ιδανικά ταίρια του Αγιωργίτικου προσδίδοντάς του ραχοκοκαλιά, τανίνες και σπιρτάδα. Με βάση την δοκιμή θεωρώ ότι ένα ιδανικό χαρμάνι είναι σε ποσοστό της τάξης του 80% Αγιωργίτικο και 20% Cabernet.

 Τα κρασιά που δοκιμάστηκαν: 

Mπαραφάκας Χίλια Χρόνια, Λαφαζάνη Συλλογή, Νικολάου Cabernet Sauvignon

Τελικό κρας τεστ στη γευσιγνωσία ήταν η τριάδα με παλαιωμένες Νεμέες. Εδω με χαρακτηριστική άνεση αποδείχθηκε ότι μία πολύ καλή Νεμέα έχει τα 10 χρόνια παλαίωση εύκολα στο τσεπάκι της.

Τα Παλιά Αμπελοτόπια του Μητραβέλα είχαν τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμα, το Κτήμα Νέμειον 2008 3-5 ενώ η Grand Reserve Semeli 2004 επίσης μία πενταετία, μπορεί και περισσότερο.

 Τα κρασιά που δοκιμάστηκαν: 

 Παλιά Αμπελοτόπια Μητραβέλα 2011, Κτήμα Νέμειον 2008, Grand Reserve Semeli 2004