Το δίλημμα της μπύρας

Έχω βρεθεί όμως πολύ κοντά στο παρελθόν δοκιμάζοντας την εξαιρετική Lava της Septem από την σειρά Hobby Hoppy Series που με 9% αλκοόλ και έντονο το χαρακτήρα του λυκίσκου καταφέρνει και βρίσκει μία υπέροχη ισορροπία πικράδας και αρωμάτων καραμέλας, ξηρών καρπών και αποξηραμένων τροπικών φρούτων. Η πολυπλοκότητα στη μύτη είναι συνεπής και στο στόμα που διαθέτει όγκο, διάρκεια και πλούτο.  

Και τελικά πήρα την απόφαση αφού δοκίμασα τον τελευταίο καιρό δύο μπύρες που στυλιστικά μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους. Tο κοινό τους στοιχείο; Έχουν και οι δύο έντονη την παρουσία βαρελιού!

Η πρώτη, η Leffe Caractere αγοράσθηκε στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών νομίζω κοντά στα 17 ευρώ σε πολύ ωραία κυλινδρική συσκευασία. 500 ml που σημαίνει ότι αν ήταν κρασί σε φιάλη των 750 ml θα πήγαινε κοντά στα 25 ευρώ που δεν είναι καθόλου άσχημα. Βέβαια αναζητώντας τη στο διαδίκτυο και στο προηγούμενο λινκ την βλέπω κοντά στα 50 ευρώ. Η φιλοσοφία της Caractere είναι ενδιαφέρουσα. Οι blenders της Leffe παρατήρησαν ότι τα αρώματα των ζυμών της μπύρας ταιριάζουν με τα αρώματα του ξύλου. Τους πήρε κάποιους αιώνες για αυτό αν σκεφτούμε ότι η Leffe έχει ιστορία στην ζυθοποίηση από το 1240 αλλά ποτέ δεν είναι αργά. 

Αυτό που ακολούθησε είναι ο εβαπτισμός δρύινων τσιπς - που χρησιμοποιούνται κυρίως στη βιομηχανία κρασιού για να δώσουν γρήγορα βαρελάτα αρώματα στο κρασί - σε Σκωτσέζικο ουίσκι. Στη συνέχεια και αφού αυτά στέγνωσαν τοποθετήθηκαν στις δεξαμενές μπύρας για να της δώσουν άλλον αέρα. Φυσικά δεν έχω σκοπό να κουράσω με τα τεχνικά στοιχεία περισσότερο. Το αποτέλεσμα μία παράξενη μπύρα που μυρίζει ...ουίσκι και ξύλο. Αυτό! Θα μπορούσαν να το κάνουν και με ρούμι ή τεκίλα και φαντάζομαι ότι κάποιοι μπορεί να το έχουν κάνει ήδη. Μία ενδιαφέρουσα και fun ιδέα με το αποτέλεσμα όμως κατώτερο των προσδοκιών και με τιμή στην στρατόσφαιρα. Αν όμως κάποιος θέλει να πιει ουίσκι είναι ίσως μία καλή περίπτωση!

H δεύτερη η Septem Dilemma από το κορυφαίο ζυθοποιείο της Septem που έχει δώσει μία φοβερή σειρά από μπύρες σε διάφορα στυλ. Μόνο καλά λόγια έχω να πω και chapeau για ότι έχουν καταφέρει. Όμως η Dilemma είναι ακριβώς το δίλημμα της μπύρας; Είναι μπύρα ή κρασί; Tο αλκοόλ είναι πάνω από 10%, η κατηγορία της είναι Barley Wine ένα στυλ που εμφανίστηκε το 1976 και τα αρώματα είναι κυρίως βανίλια και τοστ αφού ωριμάζει σε υψηλό ποσοστό νέων βαρελιών.

Είναι όπως η Leffe πάλι μία ενδιαφέρουσα ιδέα και είναι fun για μία φορά. Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα εντυπωσιάσει τον απλό καταναλωτή αλλά αναρωτιέμαι ποιος απλός καταναλωτής θα δώσει 5.40 ευρώ στο ράφι (κοντά στα 15 ευρώ σε μπαρ/εστιατόριο) για 330 ml; Άρα δεν απευθύνεται στον απλό καταναλωτή που θέλει μία πράσινη, κόκκινη ή πορτοκαλί αλλά σε πιο εκπαιδευμένες παλέτες με κάποια εμπειρία στη μπύρα και που μπορούν να πληρώσουν το premium που ζητείται με τα 5.40 ευρώ.

Κάνοντας μία μικρή έρευνα αντιλαμβάνομαι ότι η ιστορία με τις barrel aged μπύρες γυρίζει πίσω στα 90's  με βασικό άξονα τις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ πολλά βαρέλια είναι σε προσφορά κάθε χρόνο λόγω της παραγωγής των Bourbon που η ωρίμαση τους περιλαμβάνει την αντικατάσταση βαρελιών ετησίως. Μετά κάτι πρέπει να τα κάνουν...Με αυτό τον τρόπο επίσης θεωρούν ότι θα πάρουν υψηλές βαθμολογίες και επιλέγοντας στη συνέχεια μία εντυπωσιακή μεγάλη φιάλη και φελλό θα μπορέσουν να ζητήσουν πάνω από τα 20 δολάρια ή ευρώ. 

Σωστά όμως η Dilemma και οι barrel aged Μπύρες είναι δίλημμα. Το δίλημμα της μπύρας. Να μείνει μπύρα ή να προσποιηθεί ότι είναι κάτι άλλο για να δικαιολογήσει μία πιο τσουχτερή τιμή. Προσωπικά θα φωνάξω save the oak and drink the beer αλλά τι μπορεί να ξέρω εγώ;